روزنه هایی از عالم غیب صفحه 246

ضمن گفت و گو در مسیر منزلشان، با اصرار زیاد از وی خواستند تا در این مورد اقدام نمایند. ایشان همین که به منزل رسیدند، سوگند یاد کردند که: من اعلم هستم، ولی رساله عملیه نمی نویسم.

مرحوم آقای حاج شیخ عبدالکریم اضافه می کند که آیت اللَّه فشارکی به من فرمودند: پس از آن که به منزل وارد شدم، در فکر رفتم که این چه کاری بود کردم و مردم را بعد از میرزای شیرازی از خود دور ساخته و متحیر ساختم، در این گیر و دار چرتی مرا فرا گرفت، در خواب دیدم یکی از کسانی را که رساله عملیه نوشته بود، حاضر ساختند و آهنی گداخته در حلق او وارد و از پایین او خارج کردند و به عکس همان میله آهنین را از طرف پایین داخل و از حلق او بیرون آوردند، پس از بیدارشدن از خواب آرامش خاصّی پیدا کردم که کار من (در مورد خودم) کار خوبی بوده است.

مؤلّف گوید: البته معلوم است هرکسی بهتر می تواند روحیات خود را بررسی کند، مرجعیت بار سنگینی است که شرایط زیادی لازم دارد و این داستان دلیل آن نیست که در همه موارد باید چنین کرد، بلکه هرکسی خودش باید به وضع و روحیاتش آشنا باشد. اگر می بیند این بار سنگین را نمی تواند تحمّل کند، خود را در معرض آن قرار ندهد.

ساده زیستی مرحوم آیت اللَّه آقای نسّابه

آیت اللَّه حاج شیخ حسین شب زنده دار فرمودند: مرحوم آیت اللَّه آقای نسابه در داراب فارس تشریف داشت و از علمای بسیار خوب آن منطقه بود و من خودم خدمت ایشان مقداری از مکاسب شیخ انصاری را خواندم، ایشان حتی بر تأمّل های شیخ در مکاسب مسلّط بود (با این که حواشی را در اختیار نداشت) و از خصلت های