روزنه هایی از عالم غیب صفحه 264

کردند: مرحوم آیت اللَّه حاج سید ابوالقاسم قمی(1) از مرحوم آقای حاج شیخ عبدالکریم حائری با اصرار زیاد خواستند که به ایران تشریف بیاورند، ولی مادر آقای حاج شیخ موافقت نمی کردند، تا این که مرحوم حاج سید ابوالقاسم نزد مادر حاج شیخ رفته و اظهار می کنند که اگر ایشان به ایران نیاید، من از شدت علاقه می میرم. آن وقت مادر آقای حاج شیخ راضی می شوند.

مرحوم حاج شیخ در سال 1317 ه. ق به ایران می آیند و تا سال 1324 ه. ق در اراک می مانند و بعداز اراک به کربلا مشرّف می شوند و تا سال 1332 ه. ق در کربلا به تدریس اشتغال می ورزند و بعد در سال 1332 ه. ق به اراک بازمی گردند و تا سال 1340 ه. ق در آن جا می مانند، سپس به قم مشرّف می شوند و بالاخره در سال 1355 ه. ق به رحمت الهی می روند.

و مرجع بزرگوار مذکور، سال ورود حاج شیخ را به اراک همان سال 1317 ه. ق می دانند و در تأیید این حرف می فرمایند: در سال 1316 ه. ق مرحوم سید فشارکی فوت شده است و قاعدتاً تا مرحوم حاج شیخ به اراک رسیده باشد، همان سال 1317 ه. ق بوده است.

اهمیت دادن میرزای بزرگ نسبت به فقه

مرحوم آیت اللَّه العظمی آقای اراکی از پدرشان نقل کردند: میرزای شیرازی بزرگ در آخرین بیماری خویش، حالشان سخت می شود. در آن زمان تلگراف های بسیاری از مقامات داخلی و خارجی خدمت ایشان مخابره می شده است، وقتی تلگراف ها را برای ایشان می خواندند که مثلاً فلان مقام عالی سیاسی ترکیه یا فلان