روزنه هایی از عالم غیب صفحه 300

پیرمرد همان جا بود، آقای بروجردی برای جبران اعتراض به پیرمرد دست پیرمرد را گرفتند و بوسیدند و فرمودند: مرا ببخشید.

آیت اللَّه العظمی آقا سید علی بهشتی

حجّه الاسلام و المسلمین سید مجتبی بهشتی فرزند آیت اللَّه العظمی آقای سید علی بهشتی فرمود: پدرم فرمودند که: در نجف وبا آمد، من با مرحوم آقا سید عبدالغفار تصمیم گرفتیم از نجف برگردیم، شب امیرالمؤمنین علیه السلام را در خواب دیدم فرمود: ولدی إلی أین؟ گفتم: وبا آمده است. فرمود: به تو آسیبی نمی رسد، همین جا بمان. فردا آقا سید عبدالغفار آمد و فرمود که حاضری برویم؟! گفتم: من از برگشتن منصرف هستم.

آقای سید مجتبی بهشتی نیز فرمود: پدرم منزوی است و سعی می کند که از او آثاری باقی نماند و حاضر نیست از نجف به ایران بیاید، چون احتمال می دهد که نتواند بازگردد. پدرم بسیار حاضر الذهن است، مسائل را با دلیل پاسخ می دهد و حاضر به نوشتن رساله نیست و در پاسخ اصرار مقلّدین فرموده است: رجوع به رساله آقای خویی مانعی ندارد، چون تنها در یکی دو مسئله با ایشان اختلاف نظر دارم. پدرم حافظ قرآن است، شب ها از دو ساعت بعد از نیمه شب تا طلوع آفتاب بیدار است و شبانه روز، سه یا چهار جزء قرآن می خواند و همین امر باعث شدّت حافظه ایشان شده است. پدرم بیشتر شاگرد مرحوم آقای حاج شیخ محمّدحسین اصفهانی بوده است و پدر ایشان آقای سید حسن بهشتی از شاگردان مرحوم آخوند بوده است و ایشان هم مرد عارفی بوده است و بیش از مخارج خود را که به مغازه دار بدهکار بوده است، نمی گرفته است.