روزنه هایی از عالم غیب صفحه 326

مادر صالحه

آیت اللَّه تجلیل فرمودند: مادر پدرم خیلی باتقوا و فضیلت بود، من او را در دعاها بر همه مقدّم می دارم و گاهی از او حاجت می خواستم. او فرمود: من می خواهم بیش از پنج روز مریض نشوم و هنگام فوت، من کنار او بودم و همین طور شد.

عموی بزرگوارم و مرحوم حاج آخوند اصفهانی

در ماه جمادی الثانی 1420 ه. ق عموی بزرگوارم آقای حاج سید محمّد کسایی خرّازی از دنیا رفت. وی مردی عارف و متعبّد و باتقوا بود، بیش از هشتاد سال اقامه روضه و دعای ندبه کرد و عاشقانه کار می کرد، از شاگردان مستمرّ مرحوم آقا شیخ مرتضی زاهد بود و از ایشان استفاده زیادی کرده بود. همچنین از دوستان مرحوم حاج سید عبدالکریم کفّاش بود و داستان های جالبی از ایشان نقل می کرد.

حدود چهل پنجاه سال پیش، از بازار آن روز عدول کرد و به کار دیگری پرداخت و می گفت: نمی توانم با خلاف گویی هایی که در بازار رسم است، زندگی کنم. وی مدّت ها بود که از من و اخوی می خواست پس از فوت، ایشان را در حرم حضرت معصومه علیها السلام دفن نماییم و این کار مشکل به نظر می رسید، ولی از آن جا که یک عمر به امام حسین علیه السلام خدمت کرده بود، دفتر مقام معظّم رهبری وقتی از وصیت ایشان مطّلع شدند، خدمت معظّم له اظهار کردند. ایشان هم امر فرمودند که مقدمات آن را فراهم کنید. ایشان روی قبر مرحوم آیت اللَّه آقا شیخ قوام وشنوه ای دفن گردید و از قراری که حاج آقا نور الدین کسایی آقازاده محترمشان اظهار داشتند، هنگام قبض روح، نگاهی به چپ و راست کرده و به بالای سر نگاه می کند و با تبسم از دنیا می رود. رحمه اللَّه وحشره مع موالیه.