پیام قرآن جلد 2 صفحه 117

6- الرَّحْمنُ- عَلَّمَ الْقُرانَ- خَلَقَ الْانِسانَ- عَلَّمَهُ الْبَیانَ(1)

7- فَذَکِّرْ انَّما أَنْتَ مُذَکِّرٌ(2)

ترجمه:

1- «موسی گفت: پروردگار ما کسی است که به هر موجودی آنچه را لازمه آفرینش او بود داد، و سپس رهبری کرد.»

2- «آیا ما برای او (انسان) دو چشم قرار ندادیم؟- و یک زبان و دو لب؟

- و او را به خیر و شرش هدایت ننمودیم.»

«سپس (بعد از تکمیل آفرینش انسان) فجور و تقوی (آگاهی بر شرّ و خیر) را به او الهام کرد.»

4- «روی خود را متوجّه آئین خالص پروردگار کن. این فطرتی است که خداوند انسان‌ها را بر آن آفریده، دگرگونی در آفرینش خدا نیست، این است دین و آئین محکم و استوار، ولی اکثر مردم نمی‌دانند.»

5- «همان کسی که به وسیله قلم تعلیم نمود، و به انسان آنچه را نمی‌دانست یاد داد.»

6- «خداوند رحمان- قرآن را تعلیم فرمود- انسان را آفرید- و به او سخن گفتن را تعلیم داد.»

7- «پس تذکّر ده، تو فقط «تذکّر» دهنده‌ای.»

***

تفسیر و جمع‌بندی‌

استاد ازل!

در نخستین آیه مورد بحث گفتگوی موسی بن عمران در برابر فرعون مطرح است که وقتی از او و برادرش هارون سؤال می‌کند: این پروردگار شما که

1- سوره رحمن، آیات 1- 7.

2- سوره غاشیه، آیه 21.