پیام قرآن جلد 3 صفحه 434

مسلّماً خداوند مکانی ندارد که گفته شود بر او تقدم مجوئید، بلکه کنایه از آن است که در هیچ کاری و هیچ سخنی بر او پیشی مگیرید.(1)

به هر حال این آیه نه تنها اطاعت فرمان الهی را لازم می‌شمرد بلکه می‌گوید همواره می‌گوید در هر کار منتظر فرمان او باشید و بعد از آن‌که دستور داده شد نه تندتر بروید و نه کندتر که هم تندروان در اشتباه‌اند و هم کندروان.

در تفسیر مراغی از قول بعضی از علمای ادبیات عرب آمده است که تعبیر: «لا تُقَدِّمْ بَیْنَ یَدَیِ الإمامِ : «مفهومش این است که در انجام کارها قبل از او عجله مکن».

***

پرستش رهبران و علماء

در نهمین آیه یهود و نصارا را مذمّت می‌کند که چرا دانشمندان و راهبان خود را خدایانی در برابر خداوند یکتا قرار دادند؛ «اتَّخَذُوا أَحْبَارَهُمْ وَرُهْبَانَهُمْ أَرْبَاباً مِنْ دُونِ اللَّهِ».(2)

واژه رُهبان جمع راهب است، بعضی گفته‌اند این کلمه هم معنای جمعی دارد هم مفرد، و در اصل به معنای کسی است که دارای خداترسی است که آثار آن در او ظاهر می‌شود، و معمولًا به گروه تارکان دنیای از مسیحیان گفته می‌شود، و آنها گروهی هستند که زندگی و کسب و کار و حتی ازدواج را ترک کرده و در دیرها به عبادت مشغول می‌شوند( مفردات راغب و العین، نهایه ابن اثیر، تفسیر المیزان، فخر رازی، روح المعانی و روح البیان و مراغی).