فضایل السادات، یا، برتری خاندان رسالت و امامت جلد 1 صفحه 164

وفی کتاب الأمالی، والتوحید، وعیون أخبار الرضا للصدوق، والاحتجاج للشیخ الطبرسی قدّس اللّه تعالی نفوسهما القدّوسی، فی حدیث طویل، فیها ما موضع الحاجه منه: انّه قال النبی صلی الله علیه و آله: من أبغض أهل بیتی وعترتی لم یرنی ولم أره یوم القیامه. وقال صلی الله علیه و آله: إنّ فیکم من لا یرانی بعد أن یفارقنی(1).

و از این احادیث ظاهر است که بغض با ایشان موجب عدم وصول به شفاعت شفیع المذنبین است در روز قیامت.

سند دهم: در ثواب احسان به سادات

در کتاب من لا یحضره الفقیه که از کتب معتبرۀ شیعه، و از جمله کتب اربعۀ حدیث، و تألیف شیخ صدوق ابن بابویه قمّی - رحمه اللّه علیه - است، که به دعای حضرت صاحب الزمان - صلوات اللّه وسلامه علیه - متولّد شده، و شرط نموده در اوّل کتاب میان خود و خدای تعالی که حدیثی که نزد او صحیح باشد در این کتاب ایراد نماید.

وعلماء شیعه رضوان اللّه تعالی علیهم مراسیل این کتاب را به منزلۀ مسانید دانسته اند، یعنی حدیثی که در این کتاب بی سند نقل شده به منزلۀ آن است که با سند باشد در اعتبار و صحّت، خصوصاً هرگاه به لفظ «قال» مذکور شده باشد، یا آن که فعل امر در لفظ حدیث مذکور باشد، چنان چه جدّ داعی ثالث المعلّمین میر محمّدباقر الداماد الحسینی قدّس سرّه در حاشیۀ کتاب مذکور تصریح به این مراتب کرده است.