فضایل السادات، یا، برتری خاندان رسالت و امامت جلد 1 صفحه 184

تعالی چنان کرد که مقصود من بود، بعد از آن ملتفت شد، پس ناگاه دید از صفوف ملائکه و مرسلین و نبیین را، پس کسی به او گفت: ای محمّد سلام کن بر ایشان، پس گفت: السلام علیکم ورحمه اللّه وبرکاته، پس وحی فرستاد به او خدای تعالی: بدرستی که سلام و تحیّت و برکات تو و ذرّیۀ تواند.

و بنا بر نسخۀ دیگر که عوض لفظ «انّ السلام» «أنا السلام» واقع شده، معنی حدیث آن است که: منم سلام و تحیّت و رحمت و برکات توئی و ذرّیۀ تواند.

هر گاه خدای تعالی ذرّیۀ رسول خود را تحیّت و رحمت و برکات فرموده باشد، پس اگر احدی دوری از مودّت ذرّیۀ رسول خدا نماید و از محبّت ایشان گریزان باشد، دوری از رحمت الهی خواهد بود.

سند پانزدهم: در بیان تقدّم هاشمی در جمیع امور

در شرح ارشاد أتقی المجتهدین، وأورع المحقّقین، مولانا أحمد الأردبیلی، بیان نموده کلام ماتن، أعنی: علاّمه العلماء فی العالم علاّمۀ حلّی رحمه الله، که فرموده «والهاشمی أولی من غیره» بعد از ذکر آن که امام عصر یعنی معصوم علیه السلام أولی از جمیع ناس است در صلاه بر میت، به این عبارت:

ظاهر العباره أولویته علی کلّ أحد غیر الإمام، بمعنی أنّه یتقدّم علی تقدیر کونه ولیاً، ویترک له الباقی، أو یختاره الولی علی غیره مطلقا، وإن کان غیره أفقه وأسنّ وأقرأ وأقدم هجره وأصبح، وغیر ذلک من المرجّحات، ویحتمل التقدیم علی تقدیر التساوی فی باقی المرجّحات.

وقال فی الشرح: قال فی الذکری: لم أقف علی مستنده، ویحتمل کونه إکراماً لرسول اللّه صلی الله علیه و آله ولقوله صلی الله علیه و آله «قدّموا قریشاً ولا تقدّموها» وطعن فیه فی الذکری بأنّه غیر مثبت فی روایتنا، وبأنّه أعمّ من المدّعی ولا یضرّ؛ لأنّه فی المندوبات، ولأنّه