فضایل السادات، یا، برتری خاندان رسالت و امامت جلد 1 صفحه 364

او محبّ است، پس می گوید: ای خدای من و سید من نام نهادی مرا فاطمه، و نگاه داشتی به سبب من کسی که مرا دوست دارد و دوست دار ذریّۀ من باشد از آتش دوزخ، و وعدۀ تو حقّ است، و تو خلف وعده نمی کنی.

پس می فرماید خدای عزّوجلّ: راست گفتی ای فاطمه، به درستی که من نام گذاشتم تو را فاطمه، و نگاه داشتم به سبب تو کسی که دوست دار و معین تو باشد، و دوست دار و معین ذریّۀ تو باشد از آتش، و وعدۀ من حقّ است، و من خلاف وعدۀ خود نمی نمایم، و به تحقیق که امر نموده بودم به این بندۀ خود به آتش دوزخ تا آن که شفیع شوی تو، پس قبول کنم شفاعت تو را تا ظاهر شود به ملائکه و پیغمبران و رسولان من و اهل محشر مرتبۀ تو و مقام تو نزد من، پس هر که را که بخوانی میان دو چشم او که مؤمن است، پس بگیر دست او را و داخل گردان او را در بهشت.

سند سی و نهم: وجوب رعایت حرمت حضرت فاطمه علیها السلام

شیخ المحدّثین شیخ ابوجعفر طوسی رحمه الله در کتاب تهذیب، و ابن بابویه رحمه الله در کتاب علل الشرایع، باسناد خود نقل نموده اند از حمّاد که: سمعت أبا عبداللّه علیه السلام یقول: لا یحلّ لأحد أن یجمع بین اثنتین من ولد فاطمه علیها السلام، إنّ ذلک یبلغها فیشقّ علیها، قال: قلت: یبلغها؟ قال: ای واللّه(1).

یعنی: شنیدم از حضرت امام جعفر صادق علیه السلام که می گفت: که حلال نیست مر احدی را که جمع نماید میان دو زن از اولاد فاطمه علیها السلام، به درستی که این می رسد به حضرت فاطمه علیها السلام و دشوار می نماید بر او، راوی گفت: عرض