فضایل السادات، یا، برتری خاندان رسالت و امامت جلد 1 صفحه 66

العصبه بالاُبوّه(1). انتهی کلامه أعلی اللّه مقامه.

و احمد المحقّقین میر سیّد احمد جدّ داعی رسالۀ مبسوطی در بیان سیادت شریف مستند به آیات و احادیث نیز قلمی فرموده، و ظاهر آن است که در این مقام بایست گفته شود: در کلام سیّد فوق لاسیما اولاد فاطمه علیها السلام، ویؤیّد ذلک ما رواه إلی آخر، وإلاّ کلام خالی از تشویشی نیست، از جهت آن که مدّعا جمیع است، و مؤیّد مختصّ اولاد فاطمه علیها السلام است، با بیان عصبۀ کلّ قوم، لیکن جزماً محتمل است که این اشتباه و تشویش در ضمن کلمۀ «إلاّ» استثنائی متحقّق باشد که اگر «ألا» بفتح همزه بدون تشدید خوانده شود که حرف تنبیه باشد این تشویش نیست.

چنانچه در باب الف در قاموس اللغه واقع شده: ألا حرف استفتاح، یأتی علی خمسه أوجه: للتنبیه (أَلا إِنَّهُمْ هُمُ السُّفَهاءُ) (2) وتفید التحقیق؛ لترکّبها من الهمزه ولا، وهمزه الاستفهام إذا دخلت علی النفی أفادت التحقیق.

تنبیه

وأورد الحاکم النیسابوری الحافظ أبو عبداللّه محمّد بن عبداللّه بن محمّد البیع فی کتابه المؤلّف فی مناقب فاطمه الزهراء علیها السلام، قال: حدّثنی عبدالعزیز بن عبدالملک الأموی، قال: حدّثنا سلیمان بن أحمد بن یحیی، قال: حدّثنا محمود بن الربیع العاملی، قال: حدّثنا حمّاد بن عیسی، قال: حدّثنا طاهره بنت عمرو بن دینار، قالت: حدّثنی أبی، عن جابر بن عبداللّه، قال: قال رسول اللّه صلی الله علیه و آله: إنّ لکلّ ابن عصبه ینتمون إلیها إلاّ ولد فاطمه، فأنا ولیهم وأنا عصبتهم وهم عصبتی، خلقوا من طینتی، ویل للمکذّبین بفضلهم، من أحبّهم أحبّه اللّه، ومن أبغضهم أبغضه اللّه(3).

1- (1) شرح نهج البلاغه ابن میثم بحرانی 257:4-258.
2- (2) سورۀ بقره: 13.
3- (3) مستدرک حاکم نیسابوری 164:3، احقاق الحق 644:9-655. بحارالانوار،