فضایل السادات، یا، برتری خاندان رسالت و امامت جلد 2 صفحه 11

سند شصت و چهارم: شفاعت پیغمبر صلی الله علیه و آله برای جمیع اهل بیت خود

من الذخایر: وعن جابر بن عبداللّه رضی اللّه عنه، قال: کان لآل رسول اللّه صلی الله علیه و آله خادم یخدمهم، یقال لها: بریره، فلقیها رجل، فقال لها: غطّی شعثاتک(1)، فإنّ محمّداً صلی الله علیه و آله لن یغنی عنک من اللّه شیئاً.

قال: فأخبرته صلی الله علیه و آله، فخرج یجرّ رداءه محماره وجنتاه، وکنّا معشر الأنصار نعرف غضبه بجرّ رداءه وحمره وجنتیه، فأخذنا السلاح ثمّ أتیناه، فقلنا: یا رسول اللّه مرنا بما شئت، والذی بعثک بالحقّ لو أمرتنا بآبائنا واُمّهاتنا وأولادنا لمضینا لقولک فیهم.

ثمّ صعد المنبر، فحمد اللّه وأثنی علیه، ثمّ قال: من أنا؟ قالوا: أنت رسول اللّه، قال: نعم ولکن من أنا؟ قلنا: محمّد بن عبداللّه بن عبدالمطّلب بن هاشم بن عبدمناف، قال: أنا سید ولد آدم ولا فخر، وأوّل من ینفضّ التراب عن رأسه ولا فخر، وأوّل داخل الجنّه ولا فخر، وصاحب لواء الحمد ولا فخر، وفی ظلال الرحمن یوم لا ظلّ إلاّ ظلّه ولا فخر، ما بال قوم یزعمون أنّ رحمی لا ینفع، بل حتّی یبلغ حاءکم(2)، وهو أحد قبیلتین من الیمن، إنّی لأشفع فاُشفّع حتّی من أشفع له یشفع فیشفّع، حتّی انّ ابلیس لیتطاول طمعاً فی الشفاعه(3).

یعنی: از جابر بن عبداللّه انصاری - رحمه اللّه - مروی است که گفت: بود از برای آل رسول خدا صلی الله علیه و آله خادمی که خدمت ایشان می کرد نام او بریره بود، پس

1- (1) در ذخایر: شعیفاتک.
2- (2) الأظهر علی ما فی هذه النسخه «حتّی یبلغ حاءکم» بأن یکون الحاء أحدقبیلتین حکم وحاء منصوباً، مضافاً إلی ضمیر الجمع، ولایکون الکاف والمیم عین الفعل ولامه «منه».
3- (3) ذخائر العقبی طبری ص 6-7.