فضایل السادات، یا، برتری خاندان رسالت و امامت جلد 2 صفحه 248

سند پانزدهم: اهل بیت علیهم السلام خون و رگ رسول اللّه اند علیهما السلام

اشاره

ابن شهرآشوب صاحب کتاب معالم العلماء در کتاب مناقب خود نقل نموده:

جاء أبوحنیفه إلیه لیسمع منه، وخرج أبو عبداللّه علیه السلام یتوکّأ علی عصا، فقال له أبوحنیفه: یابن رسول اللّه ما بلغت من السنّ ما تحتاج معه إلی العصا، قال: هو کذلک ولکنّها عصا رسول اللّه صلی الله علیه و آله أردت التبرّک بها، فوثب أبوحنیفه إلیه، وقال له:

اقبّلها یابن رسول اللّه، فحسر أبو عبداللّه علیه السلام عن ذراعه وقال له: لقد علمت أنّ هذا من بشر رسول اللّه صلی الله علیه و آله، وانّ هذا من شعره فما قبّلته وتقبّل عصا(1).

یعنی: آمد ابو حنیفه نزد حضرت امام جعفر صادق علیه السلام تا آن که از آن حضرت بشنود حدیثی چند، و بیرون آمد آن حضرت از مسکن خود تکیه بر عصا فرموده، پس گفت به آن حضرت ابو حنیفه: یابن رسول اللّه نرسیده ای به مرتبۀ در سن که محتاج باشی به آن مرتبه به عصا، حضرت علیه السلام فرمودند: آنچه گفتی چنین است، لیکن این عصا عصای رسول اللّه صلی الله علیه و آله است، ارادۀ تبرّک نموده ام به آن.

پس جست ابو حنیفه به جانب آن حضرت، و گفت مر آن حضرت را: ببوسم این عصا را یابن رسول اللّه، پس باز کرد آن مشکات نور ذراع مبارک را و دست برد از ید بیضا نموده، گفت مر آن فرعون زمان خود را: به تحقیق که دانسته ای این را که این پوست و موی ذراع من از پوست و موی رسول اللّه صلی الله علیه و آله مزروع و روئیده شده است، چون من بضعه و جزوی از آن حضرتم، پس از غایت کور باطنی، و نهایت بی بصیرتی ای عاصی اقبال به عصای جماد کرده تقبیل این ید جواد را منظور نمی داری.