فضایل السادات، یا، برتری خاندان رسالت و امامت جلد 2 صفحه 27

قال:

حدّثنی النیی صلی الله علیه و آله قال: إنّ علیاً منّی، ثمّ قال لعلی: أنت وارثی، وقال: إنّ موسی علیه السلام سأل اللّه تعالی أن یطهّر مسجداً لا یسکنه إلاّ موسی وهارون وأبناء هارون، وانّی سألت اللّه أن یطهّر مسجداً لک ولذرّیتک من بعدک. الحدیث(1).

وفی کتاب لؤلؤ المضیء فی مناقب آل النبی صلی الله علیه و آله: ذکر الواقدی وابن إسحاق أنّه لم یزل علی وولده فی بیته إلی أیّام عبدالملک بن مروان، وعرف الخبر، فحسد القوم علی ذلک واغتاظ، وأمر بهدم الدار، وتظاهر أنّه یرید أن یزاد فی المسجد، وکان فیه زید بن علی بن الحسین، فقال: لا أخرج ولا امکّن من هدمها، فضرب بالسیاط، وتصایح الناس، واُخرج عند ذلک، فهدم الدار وزید بن علی بن الحسین فی المسجد.

و از لفظ «لذرّیتک ومن بعدک» و مسکن نمودن زید در آن مسجد، تعمیم حکم نسبت به جمیع اهل بیت از ذرّیه مستفاد می شود.

سند شصت و هشتم: ادامۀ بحث حدیث سدّ ابواب

سید المجتهدین رحمه اللّه در تقدمه آورده: روی الزمخشری الذی صبغت یداه بالبراعه فی الکشّاف وفی الفائق، أنّه قال سعد: لمّا نودی لیخرج من فی المسجد إلاّ آل الرسول وآل علی، خرجنا من المسجد نجرّ قلاعنا. وهو جمع قلع، وهو الکنف(2).

یعنی: روایت کرده است زمخشری در فایق که سعد بن وقّاص گفت که: چون ندا کرده شد که بیرون روند هر که در مسجد است مگر آل رسول و آل علی،