علم الدرایه تطبیقی: بررسی تطبیقی اصطلاحات حدیثی شیعه و اهل سنت صفحه 181

2.شیخ بهایی:«و مخالف المشهور شاذٌّ». (1)

3.علامه مامقانی:«هو ما رواه الثقه،مخالفاً لما رواه جماعه ولم یکن له الاّ اسنادواحد». (2)

حدیث شاذ که با اصطلاح«نادر»مترادف است (3)،حدیثی است که دارای اسناد واحد و فرد مورد اعتمادی(نخستین راوی)آن را روایت می کند و معنی آن در برابر روایات مشهور است.در برابر حدیث شاذ،حدیث محفوظ است.با توجه به تعاریف مذکور در نزد محدّثان شیعه،با قید«ثقه»،حدیث منکر و مردود،و با قید«مخالفت»با قول مشهور،حدیث مفرد مطلق و با قید«دارای سند واحد بودن»،روایات به همراه اسانید متعدد،خارج شده اند.

محدّثان اهل سنّت

1.ابن صلاح:«الشاذّ،أن یروی الثقه حدیثناً یخالف ما روی الناس». (4)

2.سیوطی:«ما روی الثقه مخالفاً لروایه الناس». (5)

3.صبحی صالح:«ما رواه المقبول مخالفاً لمن هو أولی منه». (6)

همچنان که در تعریف محدّثان اهل سنّت مشاهده می شود،در حدیث شاذ دو خصوصیت نهفته است:نخست،تفرّد و سپس مخالفت با قول مشهور که با تعریف محدّثان شیعه سازگاری دارد.و صبحی صالح هم می گوید:«تعریف الشاذّ

1- (1) .الوجیزه فی علم الدرایه،ص5.
2- (2) .مقباس الهدایه،ج1،ص255.
3- (3) .همان،ج1،ص252.
4- (4) .علوم الحدیث،ص76.
5- (5) .تدریب الراوی،ج1،ص233.
6- (6) .علوم الحدیث و مصطلحه،ص204.