علم الدرایه تطبیقی: بررسی تطبیقی اصطلاحات حدیثی شیعه و اهل سنت صفحه 300

نوح بن دراج و سکونی و...که از راویان عامه هستند،مُجاز بوده است. (1)

شیخ طوسی،در این مورد برای تأیید اندیشه خود،به روایت امام صادق علیه السّلام استناد می کند که حضرت فرمود:«إذا نزلت بکم حادثه لاتجدون حکمها فیما روی عنّا فانظروا إلی ما رووه عن علی علیه السّلام فاعملوا به». (2)بنابراین،هر روایتی که راوی آن مسلمان باشد و مورد وثوق نیز قرار گیرد،گرچه راوی امامی نیز نباشد،حجّت خواهد بود.نزد محدّثان اهل سنّت نیز برای روایت معتبر و صحیح،شرط شده بود تا از شذوذ به دور باشد که به نظر می رسد مفهوم آن،نفی راوی امامی،از طرف آنان بود که بحث آن در روایت شاذ گذشت.

6-ضبط

مقصود از ضبط،دقّت کامل در نقل روایت و کتابت آن بود تا راوی،دچار اشتباه نشود و از هر گونه سهو و خطا و غفلت به دور و بر متن حدیث عارف و آگاه باشد تا به شکل صحیح آن را نقل کند؛چنین شرطی مورد قبول همه محدّثان فریقین می باشد ولی محدّثان اهل سنّت بر آن تصریح فراوان نموده و آن را از مهم ترین شرایط راوی می دانند.

سیوطی می گوید:«فسّر الضبط بأن یکون متیقّظاً غیر مغفّل حافظاً ان حدّث من حفظه وضابطاً لکتابه من التبدیل و التغییر ان حدّث منه». (3)صبحی صالح نیز بر آن تصریح می کند و می گوید:«فیلاحظ فی شرط الضبط قوّه الذاکره ودقّه الملاحظه». (4)

1- (1) .عدّه الاصول،ص61.
2- (2) .وسائل الشیعه،ج18،ص64.
3- (3) .تدریب الراوی،ج1،ص301.
4- (4) .علوم الحدیث و مصطلحه،ص128.