آشنایی با علم رجال صفحه 16

پسرش عبدالله، ابن عباس، ابوسعید خدری، ابن مسعود، عبدالله پسر عمرو بن عاص، ابو هریره، ابو الدرداء، جابر بن عبدالله و... را تکذیب می کرد.(1)

هم چنین تکذیب دختر پیامبر (صلی الله علیه و آله) حدیث «ما ترکناه صدقه» را که ابوبکر به تنهایی مدعی شنیدن آن بود و فدک را به وسیله آن تصرف کرد و صدیقه طاهره (علیها السلام) در آن خطبه کوبنده و در حضور مهاجر و انصار و ابو بکر به او فرمود:

«أفی الکتاب أن ترث أباک ولا أرث أبی لقد جئت شیئاً فریّاً».(2)

از همین گونه است کتمان حدیث غدیر توسط چند نفر از صحابه از جمله انس بن مالک (م 90)، زید بن ارقم (م 68)، جریر بن عبدالله (م 54) و براء بن عازب (م 72) که به نفرین امیرالمؤمنین (علیه السلام) دچار شدند؛ براء و زید بن ارقم کور شدند و انس بن مالک مبتلا به برص شد.(3)

1- (1) . به تعبیر محترمانه فتح المنان، ص 307 تخطئه می کرد، ولی الفاظ، واقعیت را تغییر نمی دهد، مثلا عایشه در مورد سخنی از ابو درداء، گفت: کذب ابو الدرداء. همچنین عمران بن حصین، سمره بن جندب را در حدیثی تکذیب کرد (أضواء علی السنّه المحمدیه، ص 75).
2- (2) . ابن طیفور، بلاغات النساء، ص 14.
3- (3) . حضرت امیر (علیه السلام) در سال 35 هجری وقتی به او خبر دادند که مردم آن حضرت را نسبت به ادعای خلافت ایشان و تقدم بر دیگران متهم کرده اند، در اجتماع مردم در رحبه کوفه آنها را سوگند داد: هر که از پیامبر (صلی الله علیه و آله) شنید که فرمود: «من کنت مولاه فعلی مولاه» برخیزد و شهادت دهد، و بر نخیزد مگر کسی که مستقیماً شنیده است. در این هنگام جمع زیادی که تا سی نفر هم ذکر کرده اند شهادت دادند، ولی عده ای شهادت ندادند. حضرت امیر (علیه السلام) گفت: خدایا هر که این شهادت را کتمان کرد او را از دنیا بیرون مبر جز با نشانه ای که شناخته شود به آن. از جمله ایشان زید بن ارقم بود که به نفرین حضرت علی (علیه السلام)، کور شد و بعد از کوری شهادت داد. از جمله انس بن مالک، که حضرت به وی فرمود: چرا شهادت نمی دهی؟ گفت: پیر شدم و فراموش کردم، حضرت او را نفرین کرد و گفت: خدایا اگر دروغ می گوید او را مبتلا کن به بلایی که عمامه نپوشاند. انس در میان دو چشمش به برص مبتلا شد که هر چه عمامه را پایین می آورد باز معلوم بود (در مورد اسناد این حدیث ر. ک: حدیث «المناشده یوم الرحبه» معروف است به الغدیر، ج 1، ص 166 و به ویژه ص 192 و 193).