آشنایی با علم رجال صفحه 88

سفیان از اسماعیل بن سُمیع حدیث نمی گرفت، چون بیهسی (طایفه ای از خوارج بود).(1)

چه بسیار افرادی که به دلیل اعتقادشان تضعیف شده اند، مثل افرادی که احمد بن حنبل به جهت مسئله لفظ قرآن تضعیف کرد و یا افرادی که به جهت تشیع و مخالفت با شیخین تضعیف شده اند؛ از جمله رجالی بزرگ اهل سنت ابن خراش عبد الرحمن بن یوسف (م 283)، که به جهت اتهام رفض و بدعت، مردود شده است.(2)

ذهبی او را به جهت روایت مطاعن شیخین به شدت مذمت و فحش می دهد و حمیر الرافضه می خواند، آن هم بعد از آن که او را به وسعت علم و دانش معرفی می کند.(3)

ذهبی در ترجمه احمد بن محمد بن سری می گوید: ابوبکر کوفی رافضی دروغ گو و سپس از محمد بن احمد بن حماد نقل می کند که وی در تمام عمر خوب بود ولی در آخر عمر، بیشتر آن چه نزد او می خواندند، مطاعن بود. روزی حاضر بودم که حدیثی را نزد او خواندند به این مضمون: همان عُمَر با لگد بر فاطمه زد به گونه ای که محسن را سِقط کرد.(4)

یا این که گفته اند: هر که یحیی بن معین در حق وی سکوت کند ثقه است و هر که در مورد یحیی بدگویی کند کذاب است.(5)

1- (1) . فتح المنان، ص 239.
2- (2) . ابن حجر، هدی الساری، ص 431 و فتح المنان، ص 200.
3- (3) . میزان الاعتدال، 2، ص 600؛ ر. ک: فتح المنان، ص 199.
4- (4) . میزان الاعتدال، ج 1، ص 139.
5- (5) . فتح المنان، ص 281.