آشنایی با علم رجال صفحه 99

این کلمه برای مدح و تمجید و تعظیم راوی گفته می شود و دلالت بر اعتبار او می کند.

4. ثَبْت: به معنای ثابت است، یعنی چیزی را نقل نمی کند مگر از روی اعتقاد و اطمینان و تحقیق، یا آن که به معنای معتمد است. نجاشی در ترجمه علی بن ابراهیم می گوید: «ثقه فی الحدیث، ثبت معتمد صحیح الحدیث».

گاهی گفته می شود: «من أثبت الناس»؛ همچنان که در مورد ثقه الاسلام کلینی (قدس سره) آمده است (فهرست نجاشی رقم 1026).

5. شیخ یا جلیل: به معنای بزرگ و مقدم است و دلالت بر مدح و تعظیم راوی می کند. حال اگر با عناوینی مثل شیخ الطائفه ذکر شود، دلالت بر اعتماد کامل بر او می کند.

6. صالح الحدیث: یعنی احادیث او نیکوست، که مدح مهم راوی است.

7. مسکون إلی روایته: یعنی روایت او قابل اعتماد است و مدح مهم راوی است مثل صالح الحدیث و چه بسا از آن قوی تر باشد.

8. حجه: یعنی به سخن او می توان استدلال کرد و عرفاً دلالت بر وثاقت و عدالت می کند.(1)

9. عدل: یعنی عادل است.

10. لا بأس به: ظاهراً درجه ای از اعتماد را می فهماند، ولی نه در حدّ اعلی.

11. صدوق.

12. صحیح الحدیث.

13. معتمد.