دروس حوزه علمیه جدید پایه 1 صفحه 1756

صفحه 1756

1- النمل/72.

2- الأحقاف/11.

7- «ربّ» : [و هی]للتقلیل [و التکثیر]و تستحق صدر الکلام.

أحکامها

1-لا تدخل «ربّ» إلاّ علی النّکره الموصوفه، نحو: «ربّ رجل کریم لقیته» أو مضمر مبهم مفرد مذکّر ممیّز بنکره منصوبه، نحو: «ربّه رجلا» و «ربّه رجلین» و «ربّه رجالا» و «ربّه امرأه» و «ربّه امرأتین» و «ربّه نساء» .

و عند الکوفیّین، تجب المطابقه، نحو: «ربّهما رجلین» و «ربّهما امرأتین» و «ربّهم رجالا» .

2-قد تلحقها «ما» الکافّه فتدخل علی الجمله، نحو: «ربّما قام زید» و «ربّما زید قائم» .

3-لا بدّ لها من فعل ماض لأنّ «ربّ» للتّقلیل المحقق و هو لا یتحقّق الاّ به و یحذف ذلک الفعل غالبا، کقولک: «ربّ رجل کریم» فی جواب من قال: «هل رأیت من أکرمک؟» أی: ربّ رجل کریم لقیته ف «کریم» صفه لرجل و «لقیت» فعلها و هو محذوف.

8- «واو» ربّ: و هی الواو الّتی یبتدأ بها فی أوّل الکلام، کقول الشاعر:

«و بلده لیس لها أنیس

إلاّ الیعافیر و إلاّ العیس» (1)

[شماره صفحه واقعی : 269]

کتابخانه بالقرآن کتابخانه بالقرآن
نرم افزار موبایل کتابخانه

دسترسی آسان به کلیه کتاب ها با قابلیت هایی نظیر کتابخانه شخصی و برنامه ریزی مطالعه کتاب

دانلود نرم افزار کتابخانه