دروس حوزه علمیه جدید پایه 1 صفحه 1962

صفحه 1962

1- الحاقه : 7.

الشأن والقصّه ، ویحسن تأنیثه إن کان المؤنّث فیها عمده ، وقد یستتر ولا یعمل فیه إلّا الابتداء أو نواسخه ، ولا یثنّی ولا یجمع ، ولا یفسّر بمفرد ، ولا یتبع ، نحو : هو الأمیرُ راکبٌ ، وهی هندٌ کریمهٌ ، وإنّه الأمیر راکبٌ ، وکانَ الناسُ صنفان.

فائده : عود الضمیر علی المتأخر لفظاً و رتبهً

ذکر بعض المحقّقین عود الضمیر علی المتأخّر لفظاً ورتبهً فی خمسه مواضع :

1-إذا کانَ مرفوعاً بأوّل المتنازعین وأعملنا الثانی ، نحو : أکرمانی وأکرمتُ الزیدین.

2-أو فاعِلاً فی باب نِعْمَ مفسّراً بتمییز ، نحو : نِعْمَ رَجُلاً زَیْدٌ.

3-أو مبدلاً منه ظاهر ، نحو : ضربتُهُ زیداً.

4-أو مجروراً بِرُبَّ علی ضعف ، نحو : رُبَّهُ رَجُلاً.

5-أوْ کانَ للشأن أو القصّه ، کما مرَّ.

2-أسماء الإشاره

ومنها : أسماء الإشاره. وهی ما وضع للمشار إلیه المحسوس ، فللمفرد المذکّر «ذا» ولمثنّاه «ذان» مرفوع المحلّ ، و «ذین» منصُوبُه ومجروره ، و «إِنْ هَ-ذَانِ لَسَاحِرَانِ» (1) ، متأوّل.

والمؤنّث «تا» و «ذی» و «ذه» و «تی» و «تِه». ولمثنّاه «تانِ» رفعاً و «تَین» نَصْباً وجرّاً ، ولِجمعهما «اُولاءِ» مدّاً وقصراً.

وتدخله «هاء» التنبیه وتلحقها «کاف» الخطاب بلا لام للمتوسّط ، ومعه للبعید ، إلّا فی المثنّی والجمع عند من مَدَّه ، وفیما دخله حرف التنبیه.

[شماره صفحه واقعی : 18]

کتابخانه بالقرآن کتابخانه بالقرآن
نرم افزار موبایل کتابخانه

دسترسی آسان به کلیه کتاب ها با قابلیت هایی نظیر کتابخانه شخصی و برنامه ریزی مطالعه کتاب

دانلود نرم افزار کتابخانه