دروس حوزه علمیه جدید پایه 1 صفحه 1972

صفحه 1972

1- الانفال : 33.

و «أیّ» و «أیّانَ» و «أیْن» و «أنّی» و «حیثُما» و «مَهْما» : فالأوّلان حرفان ، والبواقی أسماء علی الأشهر ، وکلّ واحد منها یقتضی شرطاً وجزاءً ماضیین أو مضارعین ، أو مختلفین ، فإن کانا مضارعین أو الأوّل ، فالجزم ، وإن کان الثانی وحده ، فوجهان ، وکلّ جزاء یمتنع جعله شرطاً ، «فالفاء» لازمه له ، کأن یکون جمله اسمیّه أو إنشائیّه أو فعلاً جامداً أو ماضیاً مقروناً بقَدْ ، نحو : إنْ تقمْ فأنا أقومُ أو فأکرِمْنی ، أو فعسی أن أقومَ ، أو فقد قمتُ.

مسأله : وینجزم بعد الطلب «بإنْ» مقدّره مع قصد السببیّه ، نحو : زُرْنی أکرِمْکَ ولا تکفرْ تدخل الجنّهَ. ومن ثَمَّ امتنع لا تکْفُر تدخل النارَ. - بالجزم - ، لفساد المعنی.

فصل : فی أفعال المدح والذمّ

أفعال وضعت لإنشاءِ مدح أو ذم ، فمنها : «نِعْمَ» و «بئْسَ» و «ساءَ» ، وکلّ منها یرفع فاعلاً معرّفاً باللام ، أو مضافاً إلی معرّف بها ، أو ضمیراً مستتراً مفسّراً بتمییز ، ثم یذکر المخصوص مطابقاً للفاعل ، ویجعل مبتدأ مقدّم الخبر ، أو خبراً محذوف المبتدأ نحو : نِعْمَ المرأهُ هندٌ ، وبِئسَ نساء الرجلِ الهنداتُ ، وساءَ رجلاً زیدٌ ، ومنها : «حَبَّ» و «لا حَبَّ» وهما کنعم وبئس ، والفاعل«ذا» مطلقاً ، وبعده المخصوص ، ولک أن تأتی قبل أو بعده بتمییز أو حال علی وفقه ، نحو : حَبَّذا الزیدانِ ، وحَبَّذا زیدٌ راکباً ، وحَبَّذا امرأهً هندٌ.

فصل : فعلا التعجّب

فعلان وضعا لإنشاءِ التعجّب ، وهما : ما أفعله ، وأفعِل به ، ولا یبنیان إلّا ممّا یبنی منه اسم التفضیل ، ویتوصّل إلی الفاقد بأشدّ وأشدد به ، ولا یتصرّف فیهما ، وما مبتدأ اتّفاقاً ، وهل هی بمعنی شیء ، وما

[شماره صفحه واقعی : 28]

کتابخانه بالقرآن کتابخانه بالقرآن
نرم افزار موبایل کتابخانه

دسترسی آسان به کلیه کتاب ها با قابلیت هایی نظیر کتابخانه شخصی و برنامه ریزی مطالعه کتاب

دانلود نرم افزار کتابخانه