کتابخانه بالقرآن

دروس حوزه علمیه جدید پایه 1 صفحه 720

صفحه 720

1- جمع مؤنّث مضارع(صیغه های 6 و 12)چون مبنی است در حالت نصبی نیز لفظاً تغییر نمی کند.نون آخر دو صیغه جمع مؤنّث مضارع ضمیر است نه علامت رفع،لذا در حالت نصب و جزم نیز ثابت می ماند.

2- یعنی فعل ناقصی که در آخر آن الف مقلوب باشد،مانند:یَرْضی و یُدْعی.

3- الکهف79/.

«لَنْ»معنای فعل مضارع را به صورت مؤکد نسبت به زمان آینده منفی می کند (1)، مانند: لَنْ تَنالُوا الْبِرَّ حَتّی تُنْفِقُوا مِمّا تُحِبُّونَ (2).

«کَیْ»فعل مضارع را تأویل به مصدر می برد و مصدر مؤوَّل را علت ماقبل خود قرار می دهد،مانند: فَرَدَدْناهُ إِلی أُمِّهِ کَیْ تَقَرَّ عَیْنُها (3).

«إذَنْ»فعل مضارع را جواب و جزای مطلب معهودی قرار می دهد،مثلاً در جواب کسی که گفته است«أَزُورُکَ»می گوییم:«إِذَنْ أُکْرِمَکَ».

حروف ناصبه مختص به فعل مضارعند و سر فعل ماضی و امر درنمی آیند (4).

پرسش و تمرین

1.تغییر لفظی مضارع منصوب را توضیح دهید.

2.افعال زیر را با«لَنْ»صرف کنید:یَظْلِمُ،یَهَبُ،یَجُوزُ،یُعْصی،یُوفی بِهِ،یَسْهُو،یُرْمی.

3.برای هریک از حروف نصب با فعل مضارع دو مثال جدید بیاورید و آنها را معنا کنید.

4.حروف جزم و حروف نصب چه تأثیراتی بر فعل مضارع می گذارند؟

6.مضارع مؤکد

اشاره

حروف تأکید عبارتند از نون تأکید ثقیله(که مشدد و متحرک است)و نون تأکید خفیفه (که ساکن است).نون تأکید در آخر فعل مضارعی که زمان آن مستقبل باشد(خواه معلوم باشد و

[شماره صفحه واقعی : 124]