دروس حوزه علمیه جدید پایه 4 صفحه 2060

در حقیقت این سه گروه، بتها، و پرستش کنندگان بتها، و لشکریان شیطان که دلالان این گناه و انحراف بودند، همگی در دوزخ جمع می شوند، اما با این صورت که آنها را یکی پس از دیگری آن می افکنند.

سوره الشعراء(26): آیه 96

(آیه 96)- ولی سخن به اینجا پایان نمی گیرد بلکه به دنبال آن صحنه ای از نزاع و جدال این سه گروه دوزخی را مجسم می سازد:

«آنها در جهنم به مخاصمه و جدال پرداخته، می گویند» (قالُوا وَ هُمْ فِیها یَخْتَصِمُونَ).

سوره الشعراء(26): آیه 97

(آیه 97)- آری! عابدان گمراه می گویند: «به خدا سوگند ما در گمراهی آشکاری بودیم» (تَاللَّهِ إِنْ کُنَّا لَفِی ضَلالٍ مُبِینٍ).

سوره الشعراء(26): آیه 98

(آیه 98)- «زیرا شما معبودان دروغین را با پروردگار عالمیان برابر می پنداشتیم»! (إِذْ نُسَوِّیکُمْ بِرَبِّ الْعالَمِینَ).

سوره الشعراء(26): آیه 99

(آیه 99)- «اما هیچ کس ما را گمراه نکرد مگر مجرمان» (وَ ما أَضَلَّنا إِلَّا الْمُجْرِمُونَ).

همان مجرمانی که رؤسای جامعه ما بودند و برای حفظ منافع خویش ما را به این راه کشاندند و بد بخت کردند.

سوره الشعراء(26): آیه 100

(آیه 100)- ولی افسوس که امروز «شفاعت کنندگانی برای ما وجود ندارد» (فَما لَنا مِنْ شافِعِینَ).

سوره الشعراء(26): آیه 101

(آیه 101)- «و نه دوست گرم و پر محبتی» که بتواند ما را یاری کند (وَ لا صَدِیقٍ حَمِیمٍ).

خلاصه نه معبودان به شفاعت ما می پردازند، آن چنانکه ما در دنیا می پنداشتیم، و نه دوستان قدرت یاری ما را دارند.

سوره الشعراء(26): آیه 102

(آیه 102)- اما به زودی متوجه این واقعیت می شوند که نه تأسف در آنجا سودی دارد و نه آنجا دار عمل و جبران است، از این رو، آرزوی بازگشت به دنیا می کنند و می گویند: «ای کاش بار دیگر (به دنیا) باز گردیم و از مؤمنان باشیم» (فَلَوْ أَنَّ لَنا کَرَّهً فَنَکُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ).

[شماره صفحه واقعی : 380]