دروس حوزه علمیه جدید پایه 4 صفحه 2080

سوره الشعراء(26): آیه 200

(آیه 200)- سپس برای تأکید بیشتر می افزاید: «این گونه ما قرآن را در دلهای مجرمان وارد می کنیم» (کَذلِکَ سَلَکْناهُ فِی قُلُوبِ الْمُجْرِمِینَ).

با بیانی رسا، و با زبان مردی که از میان خودشان برخاسته است و با تمام شرایطی که پذیرش آن را سهل و آسان و مطبوع سازد ولی این دلهای بیمار از پذیرش آن، امتناع می کنند.

سوره الشعراء(26): آیه 201

(آیه 201)- لذا می فرماید: با این حال این قوم لجوج «به آن ایمان نمی آورند، تا عذاب دردناک را با چشم خود ببینند» (لا یُؤْمِنُونَ بِهِ حَتَّی یَرَوُا الْعَذابَ الْأَلِیمَ).

سوره الشعراء(26): آیه 202

(آیه 202)- آری آنها ایمان نمی آورند «تا عذاب الهی ناگهانی و بطور غافلگیرانه و در حالی که آنها توجه ندارند دامانشان را فرو گیرد» (فَیَأْتِیَهُمْ بَغْتَهً وَ هُمْ لا یَشْعُرُونَ).

بدون شک منظور از این عذاب الهی که آنها را ناگهانی فرو می گیرد، عذابهای دنیا و بلاهای نابود کننده و مجازات «استیصال» است.

سوره الشعراء(26): آیه 203

(آیه 203)- لذا به دنبال آن می فرماید: در این حال آنها به خود می آیند و از گذشته ننگین خود پشیمان، و از آینده وحشتناک خویش سخت نگران می شوند و «می گویند: آیا به ما مهلت داده می شود» تا ایمان بیاوریم و گذشته خراب خود را آباد سازیم؟! (فَیَقُولُوا هَلْ نَحْنُ مُنْظَرُونَ). اما این تقاضا هرگز پذیرفته نخواهد شد.

سوره الشعراء(26): آیه 204

(آیه 204)- تهمتی دیگر بر قرآن! از آنجا که آیات گذشته با این جمله ختم شد که مجرمان و گنهکاران، بعد از مشاهده عذاب الهی و هنگامی که در آستانه مرگ قرار می گیرند، تقاضای مهلت و باز گشت برای جبران می کنند، در اینجا از دو راه به آنها پاسخ می گوید.

نخست این که: «آیا برای عذاب ما عجله می کنند» (أَ فَبِعَذابِنا یَسْتَعْجِلُونَ).

سوره الشعراء(26): آیه 205

(آیه 205)- دیگر این که: «به ما خبر ده، اگر (باز هم) سالیانی آنها را از این زندگی بهره مند سازیم» ... (أَ فَرَأَیْتَ إِنْ مَتَّعْناهُمْ سِنِینَ).

سوره الشعراء(26): آیه 206

(آیه 206)- «سپس عذابی که به آنها وعده داده شده به سراغشان بیاید» ...

(ثُمَّ جاءَهُمْ ما کانُوا یُوعَدُونَ).

[شماره صفحه واقعی : 400]