دروس حوزه علمیه جدید پایه 4 صفحه 2762

در آن روز این حدیث را حدود بیست هزار نفر به محض شنیدن از زبان امام، نوشتند. جالب توجه آن که می بینیم امام در آن شرائط هرگز مسائل فرعی دین و زن_دگی م_ردم را عنوان نکرد، از نماز و روزه و این قبیل مطالب چیزی را گفتنی ندید و نیز مردم را ب_ه زه_د در دنی_ا و امثال آن تشویق نکرد و با آن که داشت به یک سفر سیاسی به مرو می رفت، هرگز مسائل سی_اسی یا شخص_ی خ_ویش را با مردم در میان ننهاد.

به ج_ای هم_ه این ها، امام به عن_وان رهبر حقیقی مردم توجه همگان را به مسئله ای معطوف کرد که مهم ترین مسائل در زندگی حال و آینده شان به شمار می رفت.

آری، ام_ام در آن ش_رائط حس_اس فقط بح_ث «ت_وحی_د» را پیش کشی_د، چ_ه؛ توحید پایه هر زندگی با فضیلتی است که ملت ها به کمک آن از هر نگون بخت_ی و رنجی، رهایی می یابند و اگر انسان توحید را در زندگی خویش گم کند همه چی_ز را از کف باخته است. ضمناً، با توجه به کلامی که چند لحظه بعد فرمود، می خواست بفهماند که جامعه وسیع و پر تک_اپوی اس_لامی آن روز، از حقیقت توح_ید ع_اری و خالی است.

رابطه مسئله ولایت با توحید

پس از فرو خواندن حدیث توحید، ناقه امام به راه افتاد، ولی هنوز دیدگان هزاران انسان شیفته به سوی او بود. همچنان که مردم غرق در افکار خویش بودند و یا به حدیث توحید می اندیشیدند، ناگهان ناقه ایستاد و امام سر از عماری (کجاوه) بیرون آورد و کلمات جاویدان دیگری به زبان آورد و با صدای رسا گفت:

« کلمه توحید شروطی هم دارد، من از جمله شروط آن هستم».

در این جا امام یک مسئله بنیادی دیگری را عنوان کرد: مسئله « ولایت» را که چون تنه ای برآمده از ریشه درخت توحید است.

[شماره صفحه واقعی : 519]