دروس حوزه علمیه جدید پایه 5 صفحه 1695

واقعیت را اثبات کرده، می گوید: «ما آسمانها و زمین و آنچه را در میان این دو است بیهوده و بی هدف نیافریدیم» (وَ ما خَلَقْنَا السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ وَ ما بَیْنَهُما لاعِبِینَ).

اگر به گفته شما مرگ نقطه پایان زندگی است این آفرینش لعب و لغو و بیهوده خواهد بود.

سوره الدخان(44): آیه 39

(آیه 39)- سپس برای تأکید این سخن می افزاید: «ما آن دو را جز به حق نیافریدیم» (ما خَلَقْناهُما إِلَّا بِالْحَقِّ).

حقّ بودن این دستگاه ایجاب می کند که هدف معقولی داشته باشد، و آن بدون وجود جهان دیگر ممکن نیست.

«ولی غالب آنها (این حقایق را) نمی دانند» (وَ لکِنَّ أَکْثَرَهُمْ لا یَعْلَمُونَ).

چرا که اندیشه و فکر خود را به کار نمی گیرند، و گر نه دلائل مبدأ و معاد واضح و آشکار است.

سوره الدخان(44): آیه 40

(آیه 40)- روز جدائیها! در آیات گذشته در مورد مسأله معاد از طریق «حکمت آفرینش این جهان» برای وجود رستاخیز استدلال شده بود، آیه شریفه از این استدلال چنین نتیجه گیری می کند که: «یوم الفصل و روز جدائیها وعده گاه همه آنهاست» (إِنَّ یَوْمَ الْفَصْلِ مِیقاتُهُمْ أَجْمَعِینَ).

سوره الدخان(44): آیه 41

(آیه 41)- سپس به شرح کوتاهی در باره این روز جدائی پرداخته، می گوید:

«در همان روزی که (هیچ کس به فریاد دیگری نمی رسد و) هیچ دوستی کمترین کمکی به دوستش نمی کند، و از هیچ سو یاری نمی شوند»! (یَوْمَ لا یُغْنِی مَوْلًی عَنْ مَوْلًی شَیْئاً وَ لا هُمْ یُنْصَرُونَ).

آری! آن روز، روز فصل و جدائی است، روزی است که انسان از همه چیز جز عملش جدا می شود، و مولی به هر معنی که باشد- دوست، سرپرست، ولی نعمت، خویشاوند، همسایه، یاور، و مانند آن- توانائی حل کوچکترین مشکلی را از مشکلات قیامت برای کسی ندارد.

سوره الدخان(44): آیه 42

(آیه 42)- تنها یک گروه مستثنا هستند همان گونه که این آیه می گوید: «مگر کسی که خدا او را مورد رحمت قرار داده است، چرا که او توانا و رحیم است» (إِلَّا

[شماره صفحه واقعی : 399]