دروس حوزه علمیه جدید پایه 5 صفحه 1858

می گویند گوارا باد خود لطف و گوارائی دیگری است.

سوره الطور(52): آیه 20

(آیه 20)- سپس به نعمت دیگری اشاره کرده، می فرماید: «این در حالی است که بر تختهای صف کشیده در کنار هم تکیه می کنند» (مُتَّکِئِینَ عَلی سُرُرٍ مَصْفُوفَهٍ).

و از لذت انس با دوستان و مؤمنان دیگر بهره فراوان می گیرند که این لذتی است معنوی ما فوق بسیاری از لذتها.

سپس می افزاید: «و حور العین را به همسری آنها در می آوریم» (وَ زَوَّجْناهُمْ بِحُورٍ عِینٍ).

سوره الطور(52): آیه 21

(آیه 21)- آیات فوق بخشی از نعمتهای «مادی» و «معنوی» بهشتیان را بازگو کرد، ولی به این اکتفا نمی کند، و بخش دیگری از مواهب معنوی و مادی را نیز بر آن می افزاید: «کسانی که ایمان آوردند و فرزندانشان به پیروی از آنها ایمان اختیار کردند فرزندانشان را (در بهشت) به آنها ملحق می کنیم، و از (پاداش) عملشان چیزی نمی کاهیم» (وَ الَّذِینَ آمَنُوا وَ اتَّبَعَتْهُمْ ذُرِّیَّتُهُمْ بِإِیمانٍ أَلْحَقْنا بِهِمْ ذُرِّیَّتَهُمْ وَ ما أَلَتْناهُمْ مِنْ عَمَلِهِمْ مِنْ شَیْ ءٍ).

این نیز خود یک نعمت بزرگ است که انسان، فرزندان با ایمان و مورد علاقه اش را در بهشت در کنار خود ببیند، و از انس با آنها لذت برد، بی آنکه از اعمال او چیزی کاسته شود.

این گونه افراد اگر از نظر عمل کوتاهی و تقصیراتی داشته باشند، خداوند به احترام پدران صالح، آنها را می بخشد و ترفیع مقام می دهد، و به درجه آنان می رساند، و این موهبتی است بزرگ برای پدران و فرزندان.

و در پایان آیه می افزاید: «و هر کس در گرو اعمال خویش است» (کُلُّ امْرِئٍ بِما کَسَبَ رَهِینٌ).

یعنی اعمال هر کسی ملازم و همراه اوست، و هرگز از او جدا نمی شود، خواه عمل نیک باشد یا بد! بنابر این تعجب ندارد که از اعمال پرهیزکاران و پاداش آنها چیزی کاسته

[شماره صفحه واقعی : 562]