درسنامه فقه الحدیث ( کتاب فضل العلم، کتاب الحجه، کتاب العشره) صفحه 118

عن الحکما؛قطعاً محبوب ترین بندگان نزد من(انسان)با تقوایی است که طالب پاداش بزرگ،همراه با علما،پیرو بردباران و پذیرنده(سخنان)فرزانگان باشد.

نکته ها

1.کسی محبوب خداست که اهل تقوا باشد و اهل تقوایی محبوب تر است که چهار صفت داشته باشد:طالب پاداش بزرگ؛همنشین و همراه با علماء؛پیرو بردباران و پذیرنده(سخنان)فرزانگان.

2.کسی طالب پاداش بزرگ است که اهل عمل به موجبات پاداش باشد،یعنی ملتزم به توحید و اوامر الهی باشد و از شرک و معاصی اجتناب کند،ظاهر خود را به اخلاق حسنه آراسته نماید و باطن خود را از رذایل اخلاقی پاک سازد.

3.ملازمت با علماء به معنای همنشینی و همراهی با ایشان است،خدا همان گونه که جویندگان علم را دوست دارد(ان الله یحب بغاه العلم) (1)همنشین با علما را نیز دوست دارد(اللازم للعلماء).

4.تنها ملازمت با علما کافی نیست بلکه تبعیت و پیروی از دستور آنان نیز از شرایط محبوب خداست(التابع للحلماء).البته آن عالمی صلاحیت اقتدا و پیروی را دارد که حلم و سعه صدر لازم را هم دارا باشد.

5.تبعیت ظاهری کافی نیست بلکه باید با جان و دل پذیرنده اقوال آنان باشد(القابل عن الحکماء).البته آن سخنی هم قابل پذیرش است که از سر حکمت باشد.

حدیث ششم

اشاره

عَلِی بْنُ إِبْرَاهِیمَ،عَنْ أَبِیهِ،عَنِ الْقَاسِمِ بْنِ مُحَمَّدٍ،عَنْ سُلَیمَانَ بْنِ دَاوُدَ الْمِنْقَرِی،عَنْ حَفْصِ بْنِ غِیاثٍ،قَالَ:قَالَ لِی أَبُو عَبْدِ اللهِ علیه السلام:مَنْ تَعَلَّمَ الْعِلْمَ وَ عَمِلَ بِهِ وَ عَلَّمَ لِلهِ،