شناخت نامه حضرت خدیجه علیها السلام جلد 1 صفحه 134

وطاف به بیت اللّه سبعاً وحجه

وخر امام البیت فی خیر مسجد

وسار إلی أعلی قریش مسلماً

وأکرم فضل الهاشمی محمّد

وقد غاب بدر التم فی وسط حبیبه

وفی ذیله أهوی علی رغم حسد

وعاینته فی الافق یرکض واضحاً

مبینا بتقدیر العزیز الممجد

وعاینته نصفین فی الشرق واحد

وفی الغرب نصف غیر شک لملحد

پس روز دیگر رسول خدا صلی الله علیه و آله از خانه بیرون شده به نزدیک حبیب رفت و فرمود: ای حبیب! بگو لا إله إلّا اللّه، محمّد رسول اللّه. عرض کرد که من این سخن خواهم گفت در وقتی که با من پیمانی بکنی. حضرت فرمود: شفای دخترت را می خواهی که کور و کر و لال می باشد و هر دو دست و پای او خشکیده و او را در هودجش جای دادی؟ عرض کرد: یا رسول اللّه! کی تو را به این امر خبر داد؛ زیرا که من هیچ کس را مطلع نکرده ام. پیغمبر صلی الله علیه و آله فرمود: خدای من مرا به آن مطلع گردانیده است.

حبیب گفت: آیا خدای تو می تواند چنین کس را شفا دهد. قال: نعم یحیی العظام وهی رمیم. پس فرمود: تا دختر را حاضر کردند و عبای خویش را که پشم آن از گوسفند فدای اسماعیل بود بر او افکندند. آن گاه حضرت به اندازۀ فهم او با او خطاب کرد و فرمود: ایتها النطفه المخلوقه من ماء مهین التی لا تسمع الکلام و الاترد الجواب ارجعی خلقاً سویا مثل القمر بهجته وجمالا.

پس آن دختر تندرست شد و اعضای نیکو یافت و به سخن آمده گفت: اشهد أن لا إله إلّا اللّه لا شریک له، وأشهد أن محمّداً عبده ورسوله و مردمان همه در عجب شدند و حبیب بن مالک با گروهی از عرب ایمان آوردند. از برکت این معجزۀ باهره، ابوجهل و اتباعش مخذول و خجلت زده بر کفر و حسد آنها افزوده شد.

اولاد ام المؤمنین خدیجۀ کبری علیها السلام

در صدر عنوان یاد کردیم که رسول خدا صلی الله علیه و آله از خدیجه علیها السلام دو پسر آورد: