شناخت نامه حضرت خدیجه علیها السلام جلد 1 صفحه 424

به هنگام شهادت علیه السلام6 سال داشته باشد؛ اما این را هیچ کسی قائل نشده است. پس ما نه گفتۀ مغلطای را می پذیریم و نه قول کسانی را که می گویند علی علیه السلام ضامن مهریه شد؛ به دلیلِ مطالبی که در تاریخ ولادت علی علیه السلام خواهد آمد. می گوییم: ابوهلال عسکری آورده است: «وقتی گفته شد چه کسی مهریه را می پردازد، علی علیه السلام _ در حالی که کودک بود _ گفت: پدرم. وقتی خبر به ابوطالب علیه السلام رسید گفت: پدر و مادرم فدایش باد.»(1)

چه بسا بتوان این سخن را تقریب به ذهن کرد. البته اگر معتبر بدانیم آنچه که گفته می شود که علی علیه السلام ده یا پانزده، یا شانزده، بلکه 2 علیها السلام سال قبل از بعثت، به دنیا آمده _ حسبِ بعضی از اقوال نادر _ و سپس این نظریه ها را ضمیمه کنیم با اقوالی که بیان می دارد، ازدواج پیامبر صلی الله علیه و آله با خدیجه علیها السلام در سن سی سالگیِ حضرت، یعنی ده سال قبل از بعثت یعنی سال ولادت علی علیه السلام بوده است یا در سنِ علیها السلام علیه السلام سالگی _ چنان که از «ابن جُریح»(2) نقل است _ یعنی، سه سال پیش از بعثت و گفته شده است که ازدواج او با خدیجه علیها السلام پنج سال قبل از بعثت بوده است.(3)

در مورد مقدار مهریه گفته شده که بیست شتر جوان بوده است. قول دیگر دوازده و نیم «اوقیه» یعنی معادل پانصد درهم می داند. نظریه های دیگری نیز وجود دارد.(4)

سن خدیجه علیها السلام به هنگام ازدواج

1- . عسکری، حسن بن عبداللّه بن سهل، الأوائل، ج 1، ص 161.
2- . دیار بکری، حسین بن محمّد، تاریخ الخمیس، ج 1، ص 264؛ هیثمی، علی بن ابی بکر، مجمع الزوائد و منبع الف_وائد، ج 9، ص 219. برخی از اقوال در التبیین فی أنساب القرشیین، ص 62 بیان شده است؛ ابن واضح یعقوبی، احمد بن ابی یعقوب، تاریخ یعقوبی، ج 2، ص 20؛ ابن منظور، محمد بن مکرم، مختصر تاریخ دمشق، ج 2، ص 275، گفته شده: او در سن سی سالگی ازدواج کرد. همچنین در: ابن عبدالبر، یوسف بن عبداللّه ، الاستیعاب، (چاپ شده در پاورقی الإصابه)، ج 4، ص 288؛ مغلطای بن قلیچ، اعلاء الدین ابوعبداللّه، سیره مغلطای، ص 12. مشابه آن در: قسطلانی، احمد بن محمد، المواهب اللدنیه، ج 1، ص 38 و 202؛ سهیلی، عبدالرّحمان بن عبد اللّه، الروض الانف فی شرح السیره النبویه لابن هشام، ج 1، ص 216.
3- . عسکری، حسن بن عبداللّه بن سهل، الأوائل، ج 1، ص 161.
4- . حلبی، علی بن برهان، السیره الحلبیه، ج 1، ص 138 _ 139.