شناخت نامه حضرت خدیجه علیها السلام جلد 1 صفحه 52

پس خدیجه علیها السلام سخن بگردانید و گفت: این مال که در نزد من داری چون اخذ فرمایی به چه کار خواهی داشت؟ فرمود: عمّ من ابوطالب علیه السلام بر آن سر است که از بهر من هم از خویشان من زنی نکاح کند و نیز دو شتر از بهر کار سفر به دست کند. خدیجه علیها السلام عرض کرد: آیا راضی نیستی من از بهر تو زنی خطبه کنم؟ آن حضرت فرمود: راضی باشم. عرض کرد: زنی از بهر تو می دانم از قوم تو که در جود و جودت و جمال و عفت و کمال و طهارت از جمله زنان مکه بهتر و برتر است و در نسب با تو نزدیک باشد و در کارها با تو یاور گردد و از تو به قلیلی راضی شود؛ اما او را دو عیب باشد: نخست آن که پیش از تو دو شوهر دیده است و دیگر آن که سالش از تو افزون باشد.

رسول خدای صلی الله علیه و آله از اصغای این کلمات رخسار مبارکش در عرق رفت و هیچ سخن نفرمود. دیگر باره خدیجه علیها السلام آن سخنان را بگفت و عرض کرد: ای سیّد من! چرا پاسخ نگویی؟ سوگند با خدای که تو محبوب منی و من در هیچ کار مخالفت تو نکنم و این شعر بگفت:

بیت

یا سَعْدُ اِنْ جُزْتَ بِوادیِ الاَراکِ

بَلِّغ قُلْتَباً ضاعَ مِنّی هُناکَ

وَاسْتَفتِ غِزلانَ(1) الفَلا(2) سائِلاً

هَلْ لِاَسیر الحُبِّ مِنْهُم فَکاکَ

وَاِنْ تَری رَکبا بِوادِی الحِما

سائِلُهُم عَنّی وَ مَنْ لی بِذاکَ

نَعَم سَرَوْ اَو اَسْتَصْحَبُوا ناظِری

وَالانَ عَیْنی تَشْتَهِی اَنْ تَراکَ

ما فِیّ مِنْ عُضوٍ وَلا مَفْصَلٍ

الّا وَقَدْ رَکَّبَ(3) مِنْهُ هَواکَ

عَذَبْتَنی بِالهِجْر بَعْدَ الجَفا

یا سَیّدِی ماذا جَزاءٌ بِذاکَ

فَاحْکُم بِما شِئْتَ وَما تَرْتَضی

فَالْقَلبُ لا یُرضیه اِلّا رِضاکَ

1- . غِزلان: جمع غزال.
2- . فلا و فلوات: جماعت.
3- . رکّب: شتر سواران از ده و افزون از آن.