شناخت نامه حضرت خدیجه علیها السلام جلد 2 صفحه 116

صفحۀ زندگی او مربوط به زمانی است که با وجود زیبایی ظاهر و برخورداری از تمام ویژگی های عالی زنانه، هرگز در جامعه فاسد آن روزگار، خود را نباخت و به درجه ای از کمال و پاکی رسید که وی را «طاهره» لقب دادند.(1)

خدیجه علیها السلام یکی از ثروتمندان مکّه بود، ولی هرگز از یاری فقیران روی برنمی گرداند و خانه اش همواره کعبه آمال مردم بینوا و پناهگاه نیازمندان بود. کرم، سخاوت، دوراندیشی، درایت، عفّت و پاک دامنی، از وی بانویی پرهیزکار و مورد احترام ساخته بود. لقب «سیّده نساء قریش» که در آن زمان به وی داده شد، نشان دهندۀ جایگاه او در میان مردم است. کمال روحی و عقلی و حسن ظاهر وی سبب شده بود مردان زیادی اندیشه همسری او را در سر بپرورانند. عقبه بن ابی معیط، صلّت بن ابی یَهاب، ابوجهل و ابوسفیان از جمله مردان ثروتمند و بانفوذ قریش بودند که از او خواستگاری کردند، ولی خدیجه علیها السلام درخواست آنان را رد کرد.(2)

دیدار با شبان جوان

خدیجه علیها السلام زمانی با محمّد امین(صلی الله علیه و آله) آشنا شد که وی به شبانی مشغول بود و گوسفندان اهل مکّه را برای چرا به سرزمین قراریط می برد.(3) محمّد(صلی الله علیه و آله) در آن روزگار با عمویش، ابوطالب زندگی می کرد. ابوطالب فرزندان بسیاری داشت و در تنگ دستی به سر می برد، به همین دلیل، محمّد(صلی الله علیه و آله) با شبانی و کار و تلاش خود روزگار می گذراند.

پیشنهاد ابوطالب علیه السلام

ابوطالب، عموی پیامبر(صلی الله علیه و آله) که وضع دشوار زندگی تنها یادگار برادرش را می دید، به او شغل تجارت را پیشنهاد کرد و از او خواست تا نزد خدیجه علیها السلام برود که یکی از بازرگانان خوش نام و معروف قریش بود. مناعت طبع و بلندی روح محمّد(صلی الله علیه و آله) مانع از این بود که از دیگران درخواستی کند. از این رو، به عموی خود گفت: «شاید خود خدیجه دنبال من بفرستد.» هم چنین اتّفاقی نیز رخ داد و خدیجه علیها السلام که از گفت وگوی ابوطالب و محمّد(صلی الله علیه و آله) آگاه شده بود،

1- . همان.
2- . همان، ص 22.
3- . سبحانی، جعفر، فرازهایی از تاریخ زندگانی پیامبر اسلام، ص 75.