شناخت نامه حضرت خدیجه علیها السلام جلد 2 صفحه 117

شخصی را به دنبال محمّد(صلی الله علیه و آله) فرستاد و گفت: «دلیلی که مرا بر آن داشته است تا از تو دعوت کنم که به نمایندگی من در کاروان تجاری قریش شرکت کنی، راست گویی، امانت داری و اخلاق پسندیده تو است. من حاضرم دو برابر آنچه به دیگران می دادم، به تو بدهم و دو غلام خود را نیز همراه تو بفرستم تا در تمام مراحل فرمانبردار تو باشند.»(1) وقتی محمّد(صلی الله علیه و آله) جریان را برای عموی خود نقل کرد، ابوطالب فرمود: «این گشایشی است برای زندگی که خداوند آن را برایت مهیّا کرده است.»(2)

کاروان

بازرگانی قریش که کالاهای خدیجه علیها السلام در آن بود، آماده حرکت شد. خدیجه علیها السلام، شتری راهوار به همراه مقداری کالای گران بها به وکیل خود، محمّد(صلی الله علیه و آله) داد و به غلامش مَیْسَرَه نیز دستور داد تا در تمام مراحل فرمانبردار وی باشد. کاروان به مقصد رسید و همۀ بازرگانان در این سفر سود بردند، ولی سود محمّد(صلی الله علیه و آله) بیش از همه بود. او کالاهایی نیز برای فروش در بازار تِهامَه خریده بود. کاروان پس از موفّقیّت کامل، راه مکّه را پیش گرفت.

هنگامی که کاروان به مکّه نزدیک شد، میسره به محمّد(صلی الله علیه و آله) گفت: «خوب است شما زودتر نزد خدیجه علیها السلام بروید و او را از جریان تجارت پر سود و بی سابقه ای که امسال نصیب ما شده است، آگاه سازید.» وی به دیدار خدیجه علیها السلام رفت و آنچه را در این سفر بر او گذشته بود، با خدیجه علیها السلام در میان گذاشت. میسره نیز تمام آنچه را در این سفر دیده بود و آنچه را نشان دهندۀ عظمت و معنویّت محمّد(صلی الله علیه و آله) بود، برای بانوی خود تعریف کرد. از جمله گفت: «محمّد بر سر موضوعی با تاجری اختلاف پیدا کرد. آن مرد به محمّد گفت به لات و عزّی سوگند بخور تا سخن تو را بپذیرم. محمّد در پاسخ او گفت: پست ترین و مبغوض ترین موجودات نزد من لات و عزّی هستند که تو آنها را می پرستی.»

میسره هم چنین تعریف کرد: در «بُصری هنگامی که محمّد برای استراحت زیر سایۀ درختی نشسته بود، چشم راهبی که در صومعۀ خود نشسته بود، به او افتاد. نامش را از من