شناخت نامه حضرت خدیجه علیها السلام جلد 2 صفحه 121

«طیّب» و «طاهر» لقب دادند. گفته شده است پسران ایشان در کودکی از دنیا رفتند؛ قاسم در هفت سالگی و عبد اللّه در دو سالگی. همۀ دختران آن حضرت نیز به جز فاطمه علیها السلام از دنیا رفتند. از همین رو، نسل پیامبر(صلی الله علیه و آله) تنها از طریق حضرت زهرا علیها السلام ادامه یافت.(1)

کسانی که معتقدند خدیجه علیها السلام پیش از ازدواج با پیامبر(صلی الله علیه و آله) ازدواج کرده است، می گویند وی از ازدواج های قبلی خود نیز فرزندانی داشته است. از جمله از عتیق بن خالد مخزومی، یک دختر داشته که بعدها با ابوهالۀ اسدی ازدواج کرده و ثمرۀ این ازدواج هند ابن ابی هاله است. البتّه برخی هند را خواهرزادۀ خدیجه علیها السلام می دانند.(2)

باید بگوییم پیامبر(صلی الله علیه و آله) نیز از همسر دیگرشان ماریه قبطیّه، پسری به نام ابراهیم داشته که وی نیز در خردسالی از دنیا رفته است.

از امام صادق7 پرسیدند: «چرا پسری برای رسول خدا(صلی الله علیه و آله) باقی نماند؟» ایشان در پاسخ فرمود: «زیرا محمّد، پیامبر خدا و علی، وصی او بود و اگر آن حضرت فرزندی از خود بر جای می گذاشت، در ولایت علی تردید می شد و وصایت او تثبیت نمی گشت.»(3)

فوت پسران

هنگامی که عبد اللّه (طاهر) وفات یافت، پیامبر خدا، خدیجه علیها السلام را از گریه و شیون نهی کرد. روزی رسول خدا(صلی الله علیه و آله) به خانه آمد و خدیجه علیها السلام را در حال گریه دید. به او فرمود: «چرا گریه می کنی؟» خدیجه علیها السلام گفت: «من هنوز عبد اللّه را از شیر نگرفته بودم.» پیامبر(صلی الله علیه و آله) فرمود: «ای خدیجه! آیا خشنود نمی شوی اگر روز قیامت او در کنار بهشت ایستاده باشد و دست تو را بگیرد و به بهشت داخل کند و در نیکوترین جای منزل دهد؟» خدیجه علیها السلام با شگفتی پرسید: «ای رسول خدا! واقعاً چنین است؟» پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) فرمود: «آری، این فضیلت برای همۀ مؤمنان است. خداوند حکیم تر و کریم تر از آن است که جگرگوشۀ مؤمن را از او بگیرد و او

1- . مجلسی، محمّدباقر، بحار الأنوار، ج 22، ص 151.
2- . نمازی شاهرودی، شیخ علی، مستدرک سفینه البحار، ج 3، ص 215 - 216.
3- . مجلسی، محمّدباقر، بحار الأنوار، ج 22، ص 152 - 153.