شناخت نامه حضرت خدیجه علیها السلام جلد 2 صفحه 170

شد که هر دو از ریشه دارترین و اصیل ترین خاندان های جزیره العرب بودند.

«اسد بن عبدالعُزّی» پدر خویلد و نیای بزرگوار حضرت خدیجه علیها السلام، یکی از اعضای مؤسس پیمان «حَلْفُ الْفُضُول» بود. پیمان مذکور را گروهی از مردمان با شخصیت و عدالت خواه عرب بستند و قرار گذاشتند که از مظلومان دفاع کنند و در یاری کردن درماندگان کوشش نمایند.

الف _ پدر

پدر حضرت خدیجه علیها السلام خویلد بود. همان کسی که در حادثۀ حملِ «حجر الاسود» به یمن و به خاطر حراست از یکی از مناسک دینش با تُبَّعْ (پادشاه یمن) در افتاد و در این طریق هیچ گاه نیرو و بی شماری یاران دشمن، او را به وحشت نیفکند و بالأخره در اثر فداکاری های او بود که تُبَّع از تصمیم خود منصرف شد و آن سنگ مقدس را از جایش حرکت نداد.(1)

ب _ پسر عمو

یکی دیگر از خویشان سرشناس حضرت خدیجه علیها السلام، پسر عمویش «وَرَقَه بن نَوْفَل» بود که پیوسته (جهت یافتن آیینی اطمینان بخش) مشغول فحص و بررسی کتب یهود و نصارا بود.(2)

مورّخان و پژوهندگان سیرۀ نبی اکرم(صلی الله علیه و آله) نقل می کنند: هنگامی که پیامبر(صلی الله علیه و آله) نخستین طلیعه های نبوت را در غار حرا دید و آوایی را شنید که در غار با او سخن می گوید و از این رویدادها هراسان و بهت زده به خانه اش برگشت و قضایا را برای همسر صادق و وفادارش بازگو کرد، حضرت خدیجه علیها السلام به سوی پسر عمّش «ورقه» شتافت و آنچه را بر پیامبر(صلی الله علیه و آله) گذشته بود، برایش نقل کرد و ورقه، او را به آیندۀ درخشان و جهان گیر پیامبر(صلی الله علیه و آله) نوید داد.(3)

1- . امینی، ابراهیم، فاطمه زهرا علیها السلام بانوی نمونه، ص 19، به نقل از: سهیلی، عبدالرّحمان بن عبد اللّه، الروض الانف فی شرح السیره النبویه لابن هشام، ج 1، ص 213.
2- . «ورقه» در آن زمان جزء علما و بزرگان مسیحیت شمرده می شد. (محلّاتی، ذبیح اللّه، ریاحین الشریعه، ج 2، ص 207 و 212؛ الحسون، محمّد، اعلام النساء المؤمنات، ص 319)
3- . میرخوانْد، برهان الدین محمّد بن خاوندشاه، تاریخ روضه الصفا، ج 2، ص 106.