شناخت نامه حضرت خدیجه علیها السلام جلد 2 صفحه 209

خواستگاری نموده است(1) اختلاف نظر دارند . برخی معتقدند پدر خدیجه علیها السلام در جنگ ف_جار و یا پیش از آن فوت کرده بود، بنا بر این، در مجلس عقد آنان حضور نداشته است.(2)

ایراد خطبۀ عقد

در مجلس عقد پیامبر (صلی الله علیه و آله)، ابوطالب، عموی آن حضرت ، خطبه ای ایراد می نماید و این خطبه افزون بر کتب ت_اریخ و س_یره، در ب_عضی کتب فقهی شیعه و اهل سنت در ابواب مربوط به ازدواج نیز ذکر شده است؛ البته ف_حوای آن ب_ه صورت های مختلفی گزارش شده که در این جا دو نمونه از آنها بیان می شود:

1 . ابن مغازلی در کتاب مناقب ع_لی ب_ن اب_ی طالب7 نقل کرده است: هنگام ازدواج پیامبر با خدیجه ، ابوطالب بن عبدالمطلب خطبه ای ایراد می کند و م_ی گوید: س_پاس خدایی را که ما را از فرزندان ابراهیم و پرورش یافتگان اسماعیل قرار داد و سرزمین مکه و خانۀ حج گزاران را برای م_ا ب_رقرار س_اخت، و ما را بر مردم فرمانروا نمود .

این

محمّد بن عبد اللّه پسر برادر من است و هر جوانی ب_ا او م_قایسه شود، محمّد(صلی الله علیه و آله) از نظر درست کاری، شایستگی، جوانمردی ، عقل ، احترام و نجابت بر او ب_رتری خ_واهد داش_ت ، اگر چه از مال بهره اندکی دارد؛ ولی مال چون سایه ای است که از بین می رود، و قرضی است که برگردانده می شود. او خ_دیجه دخ_تر خ_ویلد را دوست دارد و خدیجه هم به وی علاقه مند است. پس هر اندازه می خواهید مهر او کنید که م_ن خود، آن را می پردازم(3).(4)

1- . بیهقی، احمد بن حسین، السنن الکبری، ج 7، ص 70، 129؛ حاکم نیشابوری ، ابو عبداللّه، المستدرک علی الصحیحین، ج 3، ص 182.
2- . اربلی، علی بن عیسی، کشف الغمّه، ج 2، ص 135؛ ابن سعد واقدی، ابوعبداللّه محمّد، الطبقات الکبری، ج 1، ص 132-133 و ج 8، ص 16 .
3- . ابن المغازلی، علی بن محمّد، مناقب علی ابن ابی طالب7، ص 333، ش 379.
4- . این خطبه عیناً و یا با عبارات مشابهی در کتب زیر آمده است: ابن واضح یعقوبی، احمد بن ابی یعقوب، تاریخ یعقوبی، ج 2، ص 20؛ خوارزمی، موفق بن احمد، مقتل الحسین7، ج 1، ص 24؛ زمخشری، محمود بن عمر، ربیع الابرار و نصوص الاخبار، ج 5، ص 299؛ طبرسی، فضل بن حسن، اعلام الوری باعلام الهدی، ج 1، ص 274-275؛ حلّی، علی بن یوسف، العدد القویه، ص 143، ذیل ش 57؛ شیخ صدوق، محمد بن علی، من لایحضره الفقیه، ج 3، ص 379، ش 4398؛ المجموع، ج 16، ص 129-130؛ ابن ابی الحدید، عزالدین ابو حامد ، شرح نهج البلاغه، ج 14، ص 70 ؛ مجلسی، محمّدباقر، بحار الأنوار، ج 35، ص 157 - 158.