شناخت نامه حضرت خدیجه علیها السلام جلد 2 صفحه 223

اسد، پدربزرگ حضرت خدیجه علیها السلام نیز از پیشگامان شرکت در پیمان جوانمردان (حلف الفضول) است. این پیمان میان برخی جوانمردان قریش، با هدف ستاندن حق مظلومان، در خانۀ عبد اللّه بن جدعان بسته شد. حضرت محمّد(صلی الله علیه و آله) نیز در این پیمان، فعّالانه حضور داشت و همیشه از آن به نیکی یاد می کرد. هم چنین فاطمه بنت زائده، مادر حضرت خدیجه علیها السلام در دوران جاهلیّت، در پاکی و عفّت، سرآمد بانوان مکّه بود. وی پیرو آیین حنیف بود.(1)

لقب های حضرت خدیجه علیها السلام

اشاره

لقب هایی که برای افراد برمی گزینند، بیان کنندۀ جنبه ای از شخصیّت یا فضیلتی از فضایل آنها است. برای حضرت خدیجه علیها السلام چندین لقب بیان شده است:

مبارکه

در کتاب آسمانی انجیل که بر حضرت عیسی7 نازل شده، از آن بانوی بزرگوار با لقب «مبارکه» و همدم مریم3 در بهشت یاد شده است. در عبارتی از انجیل، در توصیف پیامبر گرامی اسلام(صلی الله علیه و آله) آمده است: «نسل او از مبارکه (بانوی بابرکت) است که در بهشت، همدم مادرت، مریم3 خواهد بود.»(2)

طاهره

در دوران جاهلیّت، فساد و بی بندوباری بسیار رواج داشت و ارزش هایی چون اخلاق و پاک دامنی در جامعه رنگ باخته بود. بسیاری از زنان نیز به گونه های رایج انحراف آن زمان، آلوده بودند. در چنین اوضاعی، حضرت خدیجه علیها السلام به سبب رعایت فضیلت های اخلاقی و پاکی و پاک دامنی، با لقب «طاهره» (پاک سرشت و پاک منش) شناخته می شد. ایشان را عفیف ترین بانوی عرب در آن روزگار دانسته اند.(3)

1- . سیلاوی، غالب، الأنوار السّاطعه من الغرّاء الطّاهره، ص 10.
2- . مجلسی، محمّدباقر، بحار الأنوار، ج 21، ص 352.
3- . مامقانی، عبداللّه بن محمّدحسن، تنقیح المقال فی احوال الرجال، ج 3، ص 77.