شناخت نامه حضرت خدیجه علیها السلام جلد 2 صفحه 224

بانوی بانوان

حضرت خدیجه علیها السلام همیشه به ارزش های متعالی اخلاقی و انسانی پایبند بود. از این روی، همگان به او احترام می گذاشتند و وی را سرور زنان می خواندند. امیر مؤمنان، علی علیه السلام در چکامه ای که در سوگ آن حضرت سروده است، از او با لقب «سَیدهُ النِسوان» (بانوی بانوان) یاد می کند.(1)

امام صادق7 از این بانوی بزرگ با لقب «سیدۀ قریش» یاد کرده است.(2) اسماء بنت عمیس نیز حضرت خدیجه علیها السلام را «سیده نساء العالمین» می خواند.(3)

آورده اند، حتّی در دوران جاهلیّت که زن هیچ گونه ارج و منزلتی نداشت، حضرت خدیجه علیها السلام را «سیده نساء القریش» می نامیدند. رسول اکرم(صلی الله علیه و آله)، آن حضرت را که در کمال و ارزش های والای انسانی کم نظیر بود، با لقب «کبری» می خواند.(4)

در دعای ندبه نیز که از ناحیۀ مقدّسه نقل شده است، از آن حضرت با صفت «خدیجۀ غرا» (ارجمند و بزرگوار) یاد می شود؛ هم چنین در خطبۀ عقدی که از ابوطالب علیه السلام نقل شده، با عبارت «بانوی برخوردار از ویژگی سخاوت و عفّت، و بانوی بلندمرتبه ای که فضل و ارج و منزلتش زبانزد مردم است و جایگاه والایی دارد»(5) توصیف شده است.

در فرازی از زیارت نامۀ پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) نیز، هنگام درود «بر زوجات طاهرات»، از حضرت خدیجه علیها السلام با لقب «الصدیقه» یاد شده است.(6)

رسول خدا(صلی الله علیه و آله)، خود همواره از حضرت خدیجه علیها السلام به منزلۀ بهترین و برترین همسرانش یاد می کرد. بر همین اساسی، لقب «ام المؤمنین» به آن حضرت داده اند. افزون بر این، از این بانوی بزرگوار اسلام با لقب هایی چون مرضیه، راضیه، زکیه، ام الیتامی و ام الزهرا علیها السلام یاد می کنند.

1- . حمیری قمی، عبداللّه بن جعفر، قرب الاسناد، ص 325.
2- . همان.
3- . قزوینی، سیّد محمّد کاظم، فاطمه الزهرا علیها السلام من المهد الی اللحد، ص 145.
4- . محمّدی اشتهاردی، محمّد، حضرت خدیجه اسطوره ایثار و مقاومت، ص 29.
5- . مجلسی، محمّدباقر، بحار الأنوار، ج 16، ص 69.
6- . همان، ج 100، ص 189.