شناخت نامه حضرت خدیجه علیها السلام جلد 2 صفحه 238

می گفتند:

«هذا اَخُو محمّد و احبَّ الْخَلْقِ اِلیه وَ قُرَّه عَیْنِ خدیجه؛(1) این، برادر محمّد و محبوب ترین انسان ها نزد محمّد و نور چشم خدیجه است.»

خدیجه علیها السلام؛ یار خلوت انس

سال ها پیش از بعثت، محمّد امین(صلی الله علیه و آله) برای تفکّر در آیات الهی و راز و نیاز با معبود خویش، خلوت می گزید. در این زمان، خدیجه علیها السلام نه تنها مزاحم آرامش او نمی شد، بلکه چون با صفای باطن خویش، ارزش این کار را به خوبی درک می کرد، زمینۀ ایجاد و تداوم عبادت را برای حضرت فراهم می ساخت. گاه خدیجه علیها السلام خود نیز به این خلوتگاه روی می آورد و از حلاوت عبادت با پروردگار و عرفان پاک محمّد(صلی الله علیه و آله) بهره می برد. روایت شده است که وقتی محمّد(صلی الله علیه و آله) به سوی کوه حرا رهسپار می شد، خدیجه علیها السلام او را بدرقه می کرد و آن قدر همان جا می ایستاد تا محمّد(صلی الله علیه و آله) از نظرش ناپدید می شد.

گاه که دوری و تنهایی محمّد(صلی الله علیه و آله) را تاب نمی آورد، برای رسیدگی و بردن آب و غذا برای وی، به حرا می رفت. هم چنین اگر احساس خطر می کرد، افرادی را برای نگهبانی از جان محمّد امین(صلی الله علیه و آله) می گمارد؛ بی آن که مزاحم خلوت و راز و نیاز وی شود. هنگامی که هنوز محمّد(صلی الله علیه و آله) به رسالت برگزیده نشده بود، خدیجه علیها السلام در کنار او، با ایمان و باوری استوار به یکتایی پروردگار و در فضایی عرفانی و ملکوتی زندگی می کرد. او چه پیش از بعثت و چه پس از آن، هماره یار و مشوّق محمّد(صلی الله علیه و آله) بود و این، نشان الهی بودن پیوند این دو بزرگوار است.

نخستین بانوی مسلمان

حضرت خدیجه علیها السلام با توجّه به اخبار اندیشمندان اهل کتاب در بارۀ پیامبر خاتم و نشانه های پیامبری که در وجود محمّد امین(صلی الله علیه و آله) دیده بود و شناختش از اخلاق، رفتار و اندیشه های وی، به رسالت پیامبر خدا(صلی الله علیه و آله) ایمان کامل داشت. از این روی، وقتی در 27 رجب سال چهلم هجری، از برانگیخته شدن آن حضرت به پیامبری آگاه شد، نخستین زنی بود که با ایمان قلبی، به یکتایی خدا و رسالت محمّد مصطفی(صلی الله علیه و آله) گواهی داد.