شناخت نامه حضرت خدیجه علیها السلام جلد 2 صفحه 241

محمّد(صلی الله علیه و آله) که تا دیروز امین، راست گو، پاک اندیش و خیرخواه ترین مردم مکّه بود، امروز جادوگر، دروغ گو و ساحر خوانده می شد؛ زیرا با ارزش های نادرست و آداب و رسوم جاهلی مبارزه و مخالفت می کرد و منافع مشرکان را به خطر می انداخت.

در اوضاعی که حتّی نزدیک ترین خویشاوندان و بزرگان قبیلۀ پیامبر(صلی الله علیه و آله) او را آزار و شکنجه می دادند، تنها خدیجه علیها السلام بود که وی را یاری و با همۀ وجود از او حمایت می کرد و با شیرینی لبخندش، از تلخی اندوه پیامبر خدا(صلی الله علیه و آله) می کاست. این بانوی فداکار در حمایت از رسول خدا(صلی الله علیه و آله) و پیشبرد اهداف اسلام نقش بسیار بزرگی داشت. از این روی، نبود وی چنان برای پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) گران و دشوار آمد که سال وفات او را «عام الحزن» نامید. پیامبر خدا(صلی الله علیه و آله) حتّی سال ها پس از وفات خدیجه علیها السلام، هر گاه به یاد او می افتاد، غمگین می شد و در فراقش می گریست.

بزرگ ترین مشکلی که پیامبر گرامی اسلام(صلی الله علیه و آله) و مسلمانان با آن روبه رو شدند، محاصرۀ اقتصادی بود. بی شک، گذشته از ایمان استوار مؤمنان واقعی، مهم ترین عامل پیروزی مسلمانان در آن دورۀ حسّاس تاریخ، دارایی و دانایی حضرت خدیجه علیها السلام بود.

دفاع خدیجه علیها السلام از رسول خدا صلی الله علیه و آله

آورده اند در سال پنجم یا ششم بعثت، پس از نزول آیۀ 94 و 95 سورۀ حجر در بارۀ آشکار کردن اسلام، رسول خدا(صلی الله علیه و آله) در موسم حج بر بالای کوه صفا رفت و با ندای بلند سه بار فرمود: «ای مردم! من رسول خدا، پروردگار جهانیانم.» بت پرستان از شنیدن این سخن پیامبر(صلی الله علیه و آله) بسیار خشمگین شدند. ابوجهل نیز از شدّت خشم، سنگی به سوی آن حضرت پرتاب کرد که پیشانی پیامبر را شکافت. با این کار ابوجهل، دیگران نیز جرئت یافتند و حضرت را سنگ باران کردند. رسول خدا(صلی الله علیه و آله) برای در امان ماندن از آسیب بیشتر، به محلّی در کوه صفا که از چشم مشرکان دور بود، پناه برد و مشرکان هر چه جست وجو کردند، وی را نیافتند.

یکی از حاضران، حضرت علی علیه السلام را که در آن زمان سیزده سال بیشتر نداشت، از ماجرا آگاه کرد. علی علیه السلام نیز بی درنگ به خانۀ خدیجه علیها السلام رفت و ماجرا را برای وی بازگفت. این بانوی فداکاری مقداری غذا تهیّه کرد و با شتاب، خود را به کوه صفا رساند و با کمک حضرت