شناخت نامه حضرت خدیجه علیها السلام جلد 2 صفحه 242

علی علیه السلام به جست وجوی رسول خدا(صلی الله علیه و آله) پرداخت. وی در حال جست وجوی این عبارت ها را زمزمه می کرد: «چه کسی از پیامبر برگزیده برای من خبر می آورد؟ چه کسی از بهار پسندیده به من خبر می دهد؟ چه کسی از آن شخصی که در راه خدا رانده شده است، مرا آگاه می کند؟ چه کسی از ابوالقاسم، مرا باخبر می سازد؟»

سرانجام پس از جست وجوی بسیار، رسول خدا(صلی الله علیه و آله) را در حالی یافتند که خون از پیشانی مبارکش جاری بود. چون حضرت خدیجه علیها السلام، پیامبر را در این حال دید، گفت: «پدر و مادرم به فدایت! اجازه بده تا خون را از چهره ات پاک کنم... .» هنگامی که شب فرا رسید، خدیجه علیها السلام از تاریکی استفاده کرد و آن حضرت را به خانه آورد. او پیامبر را در حجره ای که دیوارهایش با سنگ ساخته شده بود، جای داد و خود همانند پاسداری وفادار، برای دفاع و پاسداری از آن حضرت آماده شد.

آورده اند، چون مشرکان از حضور پیامبر(صلی الله علیه و آله) باخبر شدند، خانۀ خدیجه علیها السلام را سنگ باران کردند. حضرت خدیجه علیها السلام با شجاعت فریاد زد: «ای گروه قریش، آیا زنی را در خانه اش سنگ باران می کنید؟» وقتی مشرکان صدای خدیجه علیها السلام را شنیدند، از کار ناپسند خود دست برداشتند و آن جا را ترک کردند. بدین ترتیب، با فداکاری حضرت خدیجه علیها السلام، وجود رسول خدا(صلی الله علیه و آله) از گزند آزار مشرکان در امان ماند.(1)

خدیجه علیها السلام در شعب ابی طالب

سران قریش که از پیشرفت سریع و حیرت انگیز آیین اسلام نگران شده بودند، به چاره اندیشی افتادند تا از خطر گسترش اسلام رهایی یابند. آنان سرانجام پس از مشورت های فراوان تصمیم گرفتند با محاصرۀ اقتصادی و قطع کردن شریان حیاتی مسلمانان، از نفوذ و رشد اسلام جلوگیری کنند و آنان را به سازش و تسلیم وادارند. از این روی، پیمان نامه ای تهیّه کردند و بنا بر آن متعهّد شدند از هر گونه خرید و فروش، معاشرت و حتّی ازدواج با پیروان رسول خدا(صلی الله علیه و آله) خودداری کنند.