شناخت نامه حضرت خدیجه علیها السلام جلد 2 صفحه 256

گسترش اسلام بود. او نخستین بانوی مسلمان بود و ایثار و مقاومتش، با شمشیر امیر مؤمنان، علی علیه السلام هم طراز بود. درگذشت او، یکی از ستون های استوار و محکم اسلام را ویران کرد.

آری، فراق خدیجه علیها السلام برای پیامبر(صلی الله علیه و آله) بسیار جان سوز و دردآور بود. از این رو، می گویند پس از این رویداد، رسول خدا(صلی الله علیه و آله) برای مدّتی کمتر از خانه بیرون می آمد.(1) آن حضرت همواره می فرمود: «تا هنگامی که ابوطالب و خدیجه زنده بودند، هرگز غم و اندوهی بر دل من راه نیافت... .» پیامبر(صلی الله علیه و آله) هرگز از خانه بیرون نمی رفت، مگر این که از خدیجه علیها السلام یاد می کرد... .(2)

بنا بر نقلی دیگر، پیامبر(صلی الله علیه و آله) فرموده اند: «از قریش هیچ گزندی به من نرسید، تا این که ابوطالب از دنیا رفت.»(3)

قریش پس از رحلت ابوطالب علیه السلام جرئت یافتند که به رسول خدا(صلی الله علیه و آله) جسارت و بی حرمتی کنند. برخی از آنان بر سر آن حضرت، خاک و بعضی هنگام نماز، روده و احشای گوسفند می ریختند.(4)

مراسم خاک سپاری خدیجه علیها السلام

حضرت خدیجه علیها السلام با این که برای اسلام نهایت فداکاری را کرد و پیامبر(صلی الله علیه و آله) پیوسته به او مژدۀ بهشت می داد، از مرگ می ترسید و خود را بنده ای کوچک و ناچیز می دانست و از درگاه خدا می خواست که در عالم قبر و برزخ خشنود شود. او از پیامبر(صلی الله علیه و آله) خواست که برایش مغفرت طلب کند و از آن حضرت می خواست که هنگام مرگ و خاک سپاری، به او لطف ویژه داشته، در قبرش بخوابد و با این کار، رحمت الهی را وارد قبر سازد. امّا گویا خدیجه علیها السلام شرم داشت از پیامبر(صلی الله علیه و آله) درخواست دیگری بکند. از این روی، فاطمه علیها السلام را که حدود پنج سال داشت، واسطه قرار داد و به او فرمود: «دخترم، نزد پدر برو و از او بخواه پیکرم را با یکی از

1- . همان، ص 21.
2- . ابن هشام حمیری، ابومحمد عبدالملک، السیره النبویّه، ج 2، ص 59.
3- . همان.
4- . ابن اثیر جزری، علی بن محمّد، الکامل فی التاریخ، ج 2، ص 91.