شناخت نامه حضرت خدیجه علیها السلام جلد 2 صفحه 26

سال دهم ب_عثت ث_بت کرده است.(1)

غالب سیره نویسان م_تّفق الق_ول هستند که وفات آن خانم، در دهم رمضان سال دهم بعثت، سه سال پیش از هجرت در مکّه واقع شد. وی در حجون به خاک سپرده شد. شخص پیامبر اک_رم(صلی الله علیه و آله) وارد ق_بر شد و همسر گرامی اش را در ق_بر گ_ذاشت .(2)

سال غم و اندوه

آن چه مسلّم است این است که ارتحال حضرت خدیجه علیها السلام با فاصلۀ اندکی از رحلت جانگداز بزرگ حامیِ پیامبر ، حضرت ابوطالب علیه السلام اتّفاق افتاد؛ از این رو ، پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) به ش_دّت ان_دوهگین شد و آن سال را «عام الحزن »، یعنی سال غم و اندوه نام نهاد و همواره می فرمود: «تا ابوطالب و خدیجه زنده بودند، غم و اندوه بر من مستولی نشد.»(3)

امیر بیان در سوگ حضرت خدیجه علیها السلام، چ_کامه ای س_رود و از او به ع_نوان «بانوی بانوان» یاد کرد.(4)

حق شناسی پیامبر صلی الله علیه و آله

پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله)، کانون عواطف بود. آن جناب، لحظه ای خدمات ، ایثارها ، فداکاری ها ، ش_ایستگی ها، محبّت ها و دیگر فضایل خدیجه علیها السلام را فراموش نکرد .

هنگامی که پیامبر(صلی الله علیه و آله) با ده هزار س_رباز ج_نگی وارد م_کّه معظمه شد و کعبه را از لوث بت ها پاک کرد، اشراف مکّه با اصرار و الحاح از او خواستند که به خانۀ آنها ق_دم ب_گذارد؛ ولی او به رسم وفا به کنار قبر خدیجه علیها السلام آمد، آن جا خیمه زد و ایّام اقامتش در م_کّه را در ک_نار ق_بر همسرش سپری کرد .(5)

1- . طبری امامی، محمّد بن جریر بن رستم، دلائل الامامه ، ص 8.
2- . سبط ابن جوزی، شمس الدین یوسف بن قزاوغلی ، تذکره الخواصّ، ج 2، ص 311؛ ابن سعد واقدی، ابوعبداللّه محمّد، الطبقات الکبری، ج 8، ص 18؛ ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی، الأصابه فی تمییز الصحابه، ج 8، ص 62؛ الشبراوی، عبداللّه بن محمد، الاتحاف بحبّ الاشراف، ص 128.
3- . اربلی، ابوالحسن علی بن عیسی، کشف الغمه فی معرفه الائمه، ج 1، ص 16.
4- . مجلسی، محمّدباقر، بحار الأنوار، ج 35، ص 143.
5- . شیخ طوسی، محمّد بن حسن، مصباح المتهجد، ص 812.