شناخت نامه حضرت خدیجه علیها السلام جلد 2 صفحه 279

ن_خستین کس_ی (زنی) بود که به محمّد(صلی الله علیه و آله) ایمان آورد، درگذشت .(1)

وفات خدیجه 3 که با فاصله کمی بعد از وفات حضرت ابوطالب علیه السلام رخ داده بود، برای آن حضرت بسیار غمگین و سخت بود و خود پیامبر(صلی الله علیه و آله) در این ب_اره ف_رمودند : «در این روزها برای این امت، دو مصیب رخ داد که نمی دانم برای کدام یک بیشتر اندوهگین شوم، مصیبت ابوطالب عمویم و یا خدیجه همسرم.»(2)

پیامبر(صلی الله علیه و آله) بعد از وفات همسر فداکارش ، بر بالای جنازه او ایستاد و درحالی که سخت می گریست، ف_رمود : «م_را آنچه م_ی بینم، ناگوار است. شاید که خداوند در ناگواری خیری بسیار قرار داده است.»(3) بنا بر این با وفات خدیجه علیها السلام و ابوطالب، پیامبر(صلی الله علیه و آله) دو حامی ف_داکارش را از دست داد، زیرا ابوطالب در مقابل مشرکان قریش و درون شهر مکه حامی او بود و خدیجه علیها السلام ح_امی روح_ی او در درون خانه اش بود.(4) در نتیجه در درون خانه با رنج و غم و مرگ خدیجه 3 و گریه های فاطمه علیها السلام در فراق مادر دست ب_ه گ_ریبان بود و با مرگ این دو، اشراف قریش عرصه را بر پیامبر(صلی الله علیه و آله) هر روز تنگ و تنگ تر می کردند که م_نجر ب_ه انزوای هر چه بیشتر آن حضرت و یارانش گردید و سرانجام به ناچار به هجرت به یثرب (مدینه) که مقدمۀ گ_سترش و نهایتاً قدرتمند شدن روزافزون اسلام گردید.

خدیجه علیها السلام در نگاه بزرگان

در پایان، به عنوان ن_مونه به سخنان چند ت_ن از دان_شمندان و بزرگان در بارۀ این بانوی فداکار اسلام اشاره می شود:

الف _ ابن اسحاق گفته است: خدیجه برای اسلام وزیر صداقت بود.(5)

ب _ زبیر بن بکار گفته است: خدیجه در جاهلیت طاهره خوانده می شد.

1- . مولانا، محمّدعلی، محمّد(صلی الله علیه و آله) فرستاده خدا، ص149 .
2- . دوانی، علی ، تاریخ اسلام، ص240.
3- . ابن واضح یعقوبی، احمد بن ابی یعقوب، تاریخ یعقوبی، ج1، ص342.
4- . حسنین هیکل، محمّد، زندگانی محمّد(صلی الله علیه و آله) ، ص262.
5- . علی دخیّل، علی محمّد، خدیجه 3، ص29.