شناخت نامه حضرت خدیجه علیها السلام جلد 2 صفحه 337

حضرت خدیجه علیها السلام عرض کرد: «بالرفاء والبنین(1) یا رسول اللّه؛(2) گوارا و مبارک باد! ای رسول خدا!»

پریشانی پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) از فراق حضرت خدیجه علیها السلام

پس از وفات حضرت ابوطالب علیه السلام و حضرت خدیجه علیها السلام، مصیبت های پیاپی و فراوانی به پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) رسید و کافران و مشرکان، جسورتر شده و جرأت بیشتری یافتند و پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) را بیش از گذشته اذیت و آزار نمودند!

روزی رسول خدا(صلی الله علیه و آله)، از یکی از کوچه های «مکّه» می گذشت؛ ناگاه یکی از مزدوران قریش، ظرفی پر از خاکروبه را بر سر و روی آن حضرت ریخت! هر وقت چنین حوادث تلخی برای پیامبر(صلی الله علیه و آله) رخ می داد، به خانه بازمی گشت و حضرت خدیجه علیها السلام با کمال مهر و محبت، سر و صورت آن حضرت را می شست و برخوردهای پرعطوفت حضرت خدیجه علیها السلام، مرهمی بر زخم های پیامبر(صلی الله علیه و آله) بود! اینک پیامبر(صلی الله علیه و آله) به خانه بازگشته، ولی جای خالی حضرت خدیجه علیها السلام را می نگرد! به راستی پیامبر(صلی الله علیه و آله) بسیار رنجیده خاطر شد... حضرت فاطمۀ زهرا علیها السلام، در حالی که می گریست، به جای مادرش، حضرت خدیجه علیها السلام، آب آورد تا سر و روی پیامبر(صلی الله علیه و آله) را بشوید! پیامبر(صلی الله علیه و آله) به او فرمود: «دخترم! گریه مکن! خداوند، گزند دشمن را از پدرت دفع خواهد کرد!»(3)

به راستی پیامبر(صلی الله علیه و آله)، پس از بازگشت از قبرستان، سوی خانه و دیدار حضرت زهرا علیها السلام _ که در آن وقت خردسال بود _ چه حالتی داشت و چگونه می توانست جای خالی حضرت خدیجه علیها السلام را پس از بیست و پنج سال ایثار و مقاومت بنگرد؟ عظمت این مصیبت و فاجعه را جز خدای بزرگ نمی داند! شاید بتوان گفت که در زندگی پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله)، هیچ مصیبت و حادثۀ

1- . جمله «بالرفاء والبنین»، اصطلاحی است که در آن عصر در عروسی ها به عنوان مبارک باد گفته می شد، تقریباً معادل فارسی آن چنین است: «به به از این دیدار، مبارک و پرثمر باد.»
2- . طبرسی، ف_ضل ب_ن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن ، ج 10، ص 30؛ مجلسی، محمّدباقر، بحار الأنوار، ج 19، ص 20 و24.
3- . ابن هشام حمیری، ابومحمد عبدالملک، السیره النبویه، ج 2، ص 58.