شناخت نامه حضرت خدیجه علیها السلام جلد 2 صفحه 376

گفت: اگر منزلت خدیجه علیها السلام در میان ما نبود، برای خاندان اسد بن عبدالعزی هیچ استخوانی باقی نمی گذاشتم و آن را می شکستم.(1)

قابلۀ خدیجه علیها السلام کنیز عُقبه به نام سَلمی مکنّی به ام رافع بود. آن حضرت برای فرزندان خود پیش از زایمان دایه می گرفت.(2)

کتاب های فراوانی در بارۀ خدیجه علیها السلام نوشته شده است. کهن ترین این آثار کتاب «خدیجه وعقبها وازواجها» نوشته ابوالحسن علی بن عبد اللّه خدیجی است که ادعا داشته از نوادگان خدیجه از همسرش هاله است.(3) «خدیجه أم المؤمنین: هی قصه دینیه تاریخیه» نوشتۀ زهران عیسوی افندی نیز از آثار متأخر است.(4)

فرزندان خدیجه علیها السلام

در شماره و ترتیب فرزندان خدیجه علیها السلام از پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله)، یعنی قاسم، زینب، رقیه، ام کلثوم، عبد اللّه و فاطمه علیها السلام اختلاف هست.(5) در برخی منابع از سه یا چهار پسر یاد شده است که ظاهراً القاب عبد اللّه، یعنی طیّب و طاهر، به عنوان اسامی جداگانه ای در نظر گرفته شده است.(6)

عده ای زینب(7) و برخی قاسم(8) را اولین فرزند ایشان دانسته اند. در بارۀ دختران نیز ترتیب

1- . همان.
2- . ابن سعد واقدی، ابوعبداللّه محمّد، الطبقات الکبری، ج 8، ص 13.
3- . ر. ک: نجّاشی، احمدبن علی، رجال نجاشی، ص 206 _ 207.
4- . ر. ک: الیان سرکیس، یوسف، معجم المطبوعات العربیه والمعربه، ج 1، ستون 979.
5- . ر. ک: زبیری، مصعب بن عبداللّه، نسب قریش، ج 1، ص 18، 21، 231؛ بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الأشراف، ج 1، ص 480، 475 _ 477؛ ابن حبیب بغدادی، ابوجعفر محمّد، المُحَبَّر، ص 52، 79؛ ابن واضح یعقوبی، احمد بن ابی یعقوب، تاریخ یعقوبی، ج 2، ص 20؛ ابن عبدالبر، یوسف بن عبداللّه ، الاستیعاب، ج 4، ص 1817؛ طبرسی، فضل بن حسن، الاعلام الوری باعلام الهدی، ج 1، ص 274؛ محب الدین طبری، أحمد بن عبداللّه، السّمط الثَّمین فی مناقب أمّهات المؤمنین، ص 119، 127، 130 _ 131؛ دمیاطی، عبدالمومن بن خلف، کتاب نساء رسول اللّه(صلی الله علیه و آله) واولاده ومن سالفه من قریش حلفائهم و غیرهم، ص 34 _ 35.
6- . ابن اسحاق، ابو عبداللّه محمّد، کتاب السیر والمغازی، ص 245؛ طبرسی، فضل بن حسن، اعلام الوری باعلام الهدی، ج 1، ص 275.
7- . ر. ک: ابن حزم اندلسی، علی بن احمد، جوامع السیره النبویه، ص 39؛ ابن عبدالبر، یوسف بن عبداللّه ، الاستیعاب، ج 4، ص 1818.
8- . ر. ک: ابن عبدالبرّ، یوسف بن عبداللّه ، الاستیعاب، ج 4، ص 1818 _ 1819؛ ابن اثیر جزری، علی بن محمّد، اسد الغابه فی معرفه الصحابه، ج 7، ص 91.