شناخت نامه حضرت خدیجه علیها السلام جلد 2 صفحه 388

چنین است که مباهات پروردگار به وجود بندگانی چون خدیجۀ کبری علیها السلام معنا پیدا می کند. باید گفت بندگانی چون خدیجۀ کبری علیها السلام هدف از خلقت(1) هستند.

برگزیده الهی

پیامبر(صلی الله علیه و آله) فرمود: «خداوند آدم، نوح، آل ابراهیم، آل عمران، علی، حسن، حسین، حمزه، جعفر، فاطمه و خدیجه را بر مردم جهان برتری داده است.»(2)

بافضیلت ترین زن

پیامبر(صلی الله علیه و آله) فرمود: «چهار بانو با فضیلت ترین زنان بهشت اند: خدیجه، فاطمه، مریم و آسیه.»(3)

جایگاه خدیجه علیها السلام نزد پیامبر(صلی الله علیه و آله)

همان گونه که خداوند فرموده، پیامبر(صلی الله علیه و آله) از روی خواهش دل و هوای نفس سخن نمی گوید و سخنان او وحی الهی است؛(4) از این رو تعریف و انتخاب همسر توسط او(5) از روی خواهش نفس و با انگیزه های بشری نیست.

پیامبر(صلی الله علیه و آله) پیش از خدیجه علیها السلام همسری اختیار نکرد و به احترام او(6) در حال حیاتش با زن آزاد دیگر(7) یا کنیزی(8) ازدواج دائم یا موقت نکرد.(9) تنها همسری که در مکه اختیار کرد، خدیجه علیها السلام بود.(10)

1- . (وَ مَا خَلَقْتُ ٱلْجِنَّ وَ ٱلاْءِنسَ إِلَّا لِیعْبُدُونِ؛ و جنّ و انس را نیافریدم، جز برای آن که مرا بپرستند). (الذاریات: 56)
2- . حضرت به آیۀ (إِنَّ ٱللَّهَ ٱصْطَفَی ءَادَمَ وَنُوحًا وَءَالَ إِبْرَاهِیمَ وَءَالَ عِمْرَانَ عَلَی ٱلْعَالَمِینَ * ذُرِّیهً بَعْضُهَا مِنْ بَعْضٍ وَٱللَّهُ سَمِیعٌ عَلِیمٌ) (آل عمران: 33 _ 34) اشاره داشته است. ر. ک: فرات کوفی، فرات بن ابراهیم، تفسیر فرات کوفی، ص 80.
3- . ر. ک: ابن حنبل، احمد بن محمّد شیبانی، مسند احمد بن حنبل، ج 1، ص 316.
4- . (وَ مَا ینطِقُ عَنِ ٱلْهَوَی * إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْیٌ یوحَی). (نجم: 3 _ 4)
5- . در تعداد همسران پیامبر(صلی الله علیه و آله) اختلاف بسیاری وجود دارد که در درستی برخی از آنها تردید جدی وجود دارد، به ویژه با توجه به روایات ساختگی که تمام خانواده همسران پیامبر(صلی الله علیه و آله) را بهشتی معرفی نموده است! (ر. ک: هیثمی، علی بن ابی بکر، بغیه الباحث، ج 2، ص 920)
6- . ر. ک: ذهبی، شمس الدین محمّد بن احمد، سیر اعلام النبلاء، ج 2، ص 110.
7- . ر. ک: امام مسلم، مسلم بن حجاج نیشابوری، صحیح مسلم، ج 7، ص 134.
8- . ر. ک: ذهبی، شمس الدین محمّد بن احمد، سیر اعلام النبلاء، ج 2، ص 110.
9- . ر. ک: خصیبی، حسین بن حمدان، الهدایه الکبری، ص 95.
10- . ر. ک: طبرسی، فضل بن حسن، تاج الموالید، ص 72.