شناخت نامه حضرت خدیجه علیها السلام جلد 2 صفحه 397

دینی مردم بوده است.(1)

آگاهی خدیجه علیها السلام از آموزه های آیین ابراهیمی و سایر پیامبران الهی و معارف و احکام دین، او را به یکی از آگاه ترین یکتاپرستان زمان خود تبدیل کرده بود. یکی از شواهد دانش خدیجه علیها السلام روایاتی است که نشان می دهد، امام محمّدباقر7، شکافندۀ دانش انبیا را به عنوان فرزند پیامبر(صلی الله علیه و آله)، خدیجه علیها السلام، امیرمؤمنان7 و فاطمه علیها السلام می شناختند.(2) با توجه به دور از نظر بودن وراثت در این گونه یادکردها، بعید نیست این تعبیر، افزون بر اشاره به وراثت فضیلت های آنان، اشاره به ارث بردن علم آنان نیز باشد و یا آن را با تأکید بیشتری برساند.

زاهده و عباده روزگار

پیامبر(صلی الله علیه و آله)، مریم3 را برترین زن بنی اسرائیل و خدیجه علیها السلام را برترین زن اسلام معرفی فرمود.(3) خداوند مریم3 را از قانتان که همواره در حال بندگی خدا هستند، شمرده(4) و او را به دلیل بریدن از وابستگی به دنیا برای عبادت خدا، برگزیده است.(5)

بی تردید راز تشبیه این دو بانوی بزرگ به یکدیگر کمالات و شایستگی های آنان است. بدون شک پس از فاطمه علیها السلام، خدیجه علیها السلام سرآمد زنان عابده امت اسلامی است. پیش از این اشاره شد که حضرت خدیجه علیها السلام به همراه پیامبر(صلی الله علیه و آله) در مسجد الحرام به نماز می ایستاد.

از روایات که بگذریم، یکی از راه های شناخت شخصیت حضرت، شناخت هم نشینان او است. حولاء به فراوانی عبادت و شب زنده داری مشهور بوده است.(6) بدون تردید خدیجه علیها السلام از قانتان و عابده های بزرگ روزگاران خود بوده است، هر چند مورخان گزارشی در این باره نقل نکرده باشد.

1- . ر. ک: مقریزی، احمد بن علی، امتاع الاسماع، ج 9، ص 144.
2- . ر. ک: ابن شهرآشوب، محمّد بن علی، مناقب آل ابی طالب، ج 4، ص 183.
3- . جلال الدین سیوطی، عبدالرحمان بن کمال، قوت المغتذی علی جامع الترمزی، ج 2، ص 1042.
4- . شیخ طوسی، محمّد بن حسن، التبیان فی تفسیر القرآن، ج 10، ص 55.
5- . همان، ج 2، ص 456.
6- . ر. ک: ابن عبدالبر، یوسف بن عبداللّه ، الاستیعاب، ج 4، ص 1815.