شناخت نامه حضرت خدیجه علیها السلام جلد 2 صفحه 40

و به احترام او بسیاری به حضرت محمّد(صلی الله علیه و آله) احترام م_ی گذاشتند و از آزار وی خ_ودداری می کردند.

یاد خدیجه علیها السلام

رسول خ_دا(صلی الله علیه و آله) ب_ا این که ب_عد از رح_لت حضرت خدیجه علیها السلام با زنانی چند ازدواج کرد؛ ولی ه_رگز خ_دیجه3 را از یاد نبرد. عایشه می گوید: هر وقت پیغمبرخدا(صلی الله علیه و آله) یاد خدیجه می افتاد، ملول و گرفته م_ی شد و ب_رای او آمرزش می طلبید. روزی من رشک ورزیدم و گ_فتم: یا رسول اللّه! خ_داوند ب_ه جای آن پیرزن ، زنی جوان و زی_با ب_ه تو داد.

پیغمبر(صلی الله علیه و آله) ناگهان بر آشفت و خشمگینانه دست بر دست من زد و فرمود: خدا شاهد اس_ت خدیجه زن_ی بود که چون همه از م_ن روم_ی گردانیدند، او ب_ه من روی م_ی کرد ؛ و چ_ون همه از من می گریختند، ب_ه م_ن محبت و مهربانی می کرد؛ و چون همه دعوت مرا تکذیب می کردند، به من ایمان می آورد و مرا ت_صدیق م_ی کرد. در مشکلات زندگی مرا یاری می داد و با م_ال خ_ود کمک م_ی کرد و غ_م از دلم می زدود.(1)

حضرت امام صادق7 ف_رمود: «وقتی خدیجه از دنیا رفت، فاطمه کودکی خردسال بود، نزد پدر آمد و گفت: «یا رسول اللّه امی؟ »؛ م_ادرم ک_جا است؟ پیامبر(صلی الله علیه و آله) سکوت کرد. جبرئیل نازل ش_د و گ_فت: خ_دایت سلام می رساند و م_ی فرماید: ب_ه زهرا بفرما، م_ادرت در ب_هشت و در کاخ طلایی که ستونش از یاقوت سرخ است و اطرافش آسیه و مریم هستند، جای دارد.(2)

کتابنامه

1. ابن هشام حمیری، ابومحمد عبدالملک (م 8 _ 213 ق)، السیره النبویّه، تحقیق: مصطفی سقا، ابراهیم ابیاری و عبدالحفیظ شلبی، بیروت: داراحیاء التراث العربی، [بی تا].

حائری، محمّد مهدی (م 1369 ش)، شجرۀ طوبی، النجف الاشرف: المکتبه الحیدریه،