شناخت نامه حضرت خدیجه علیها السلام جلد 2 صفحه 408

حوراء انسیه است.»(1)

پیامبر(صلی الله علیه و آله) در شب معراج، خدیجه علیها السلام را بر کرانۀ نهری از نهرهای بهشتی و در قصری زرین(2) و ورقه بن نوفل را در جامه ای از دیباج در میان بهشت دید.(3)

هنگام بازگشت پیامبر(صلی الله علیه و آله) از معراج، پیامبر(صلی الله علیه و آله) به جبرئیل فرمود: «خواسته ای نداری؟» جبرئیل گفت: «خواسته ام این است که سلام پروردگار و مرا به خدیجه ابلاغ کنی.» پیامبر(صلی الله علیه و آله) نیز سلام خدا و جبرئیل را به خدیجه علیها السلام ابلاغ کرد. خدیجه علیها السلام گفت: «خداوند سلام کرد و سلام از او است و به او بازمی گردد و بر جبرئیل نیز سلام باد.»(4)

پیامبر(صلی الله علیه و آله) آنچه را دیده بود به مردم عرضه داشت، ولی تنها خدیجه علیها السلام و مؤمنان راستین(5) مانند ام هانی(6) او را تصدیق کردند.

معراج در سال دوم(7) و ماه هجدهم بعثت(8) رخ داد و نمازهای پنج گانه در آن شب واجب شد.(9) اما پیش از آن، نمازها دو رکعتی بود.(10)

فاطمه علیها السلام مونس خدیجه علیها السلام

خدیجه علیها السلام وابستگی فراوانی به پیامبر(صلی الله علیه و آله) داشت و با خارج شدن پیامبر(صلی الله علیه و آله) از خانه، اندوهگین می شد. در این دوران فرزند درون شکمش با او سخن می گفت و او را به شکیبایی دعوت می کرد. خدیجه علیها السلام این را از پیامبر(صلی الله علیه و آله) پنهان داشته بود. (تا اندوه او سبب ناراحتی رسول خدا(صلی الله علیه و آله)

1- . ر. ک: طبرانی، سلیمان بن احمد لخمی، المعجم الکبیر، ج 22، ص 400 _ 401.
2- . ر. ک: ابن ابی عاصم، احمد بن عمر، الآحاد والمثانی، ج 5، ص 381.
3- . ر. ک: ابی یعلی، احمد بن علی تمیمی موصلی، مسند ابی یعلی، ج 4، ص 41.
4- . عیاشی، محمد بن مسعود سمرقندی، تفسیر العیاشی، ج 2، ص 279.
5- . راوندی، قطب الدین، الخرائج والجرائح، ج 1، ص 85.
6- . سید بن طاووس، علی بن موسی، طرف من الانباء والمناقب، ص 233.
7- . ر. ک: طبرسی، فضل بن حسن، تاج الموالید، ص 70.
8- . ابن سید الناس، ابوالفتح محمد یعمری، عیون الاثر، ج 1، ص 1712.
9- . ر. ک: ابن حجرعسقلانی، احمد بن علی، فتح الباری بشرح صحیح البخاری، ج 7، ص 155.
10- . ر. ک: مقریزی، احمد بن علی، امتاع الاسماع، ج 1، ص 47.